Хетт патшалығы — б.з.б. 18 — 12 ғасырлар аралығында Кіші Азияда өмір сүрген ежелгі мемлекет. Б.з.б. 20 — 19 ғасыларда құрамына хетт, хатти этникалық топтары кірген кішіазиялық саяси бірлестіктердің (Канес, Хаттусас, Бурушханда) негізінде құрылған. Хетт патшасы Куссар Анитастың кезінде (шамамен б.з.б. 18 ғасыр) оған дейін Ассирияға бағынған кішіазиялық елді мекендердің өзара бірігуі басталды. Ол Нес, Хеттусас қалаларын басып алып, Куссарды астанаға айналдырды. Ежелгі хетт әулетінің негізін салушы Лабарна (б.з.б. 17 ғ-дың бас кезі) Хетт патшалығының аумағын кеңейтті. Лабарнаның мұрагері Хаттусилис Қ-нің кезінде (б.з.б. 17 ғасырдың ортасы) Цальпа мен Кіші Азияның оңтүстік-шығысындағы бірқатар облыстар басып алынды. Ол астананы Хаттусасқа көшірді. Хаттусилис Қ-нің ұлы Мурсилис Қ-нің тұсында Хетт пирамидасының әскери қуаты ең жоғары өрлеу шегіне жетті. Онан кейінгі 100 жылдай кезең өзара қырқысу соғыстары мен сарай төңкерістеріне толы болды. Хетт заңдары қабылданғанға дейін (шамамен б.з.б. 16 ғасыр) Хетт патшалығы үш негізгі бөліктен: орталық Хаттусас болған орталық облыстан, Кіші Азияның оңтүстік-батысындағы Лувий мен солтүстік-шығысындағы Палдан құралды. Б.з.б. 15 — 14 ғасырдың бас кезінде лувиялықтар мен хурриттер мекендеген оңтүстік облыстардың рөлі күрт күшейді. Жаңа патшалық деп аталған кезеңдегі (б.з.б. 14 ғасыр — 12 ғасырдың бас кезі) хетт патшалары хуриттер болды. Суппилилумас Қ патша (б.з.б. 14 ғасырдың басы) ұзаққа созылған соғыстан кейін Миттанияны талқандап, Угаритті тәуелділікке түсірді. Кейінгі патшалар Мурсилис ҚҚ билік еткен уақыттан (б.з.б. 14 ғ-дың соңы) Хаттусили ҚҚҚ-ге дейін Хетт патшалығы мен Египет Таяу Шығыстың екі қуатты державасы ретінде Сирияны иемдену үшін өзара соғысты. Б.з.б. 13 ғасырдың соңы мен 12 ғасыдың бас кезінде Хетт патшалығына Ахиява мен Арцава кірген мемлекеттер одағы қарсы шықты. Билеушілер әулетінің өзара қырқысу соғыстары, шеткері облыстар мен одақтас патшалардың оның құрамынан шығуы мемлекеттің ыдырауына әкеп соқты. Хетт патшалығы мүлдем жойылуына Кіші Азиядағы “теңіз халықтарының” шығысқа қарай қоныс аударуы да түрткі болды. Хетт патшалығы Ежелгі Шығыста, әсіресе, Кіші Азияда 600 жыл бойы жетекші мемлекет болып, бұл аймақтың дамуында үлкен рөл атқарды. Үздіксіз соғыстар хеттердің қорғаныс сәулет өнерінің дамуына жағдай жасады. Осы кезеңде сарайлар мен ғибадатханалар бой көтерді. Бұл архитектуралық ескерткіштер терезелерінің кеңдігімен ерекшеленді. Сәулет өнері жұмысы мүсін және бедерлеумен тығыз байланыста болды. Ежелгі хетт өнері шығыс халықтары өркениетінде үлкен із қалдырды. Хетт патшалығының саяси құрылымы да күрделі болды. Патша жеке облыстарды басқару үшін жергілікті әкімдерді тағайындады. Жер иеліктерін алғандар белгілі бір шаруашылық міндеттерін немесе әскери қызмет атқаруға тиіс болды. Құлдар бүкіл халықтың шамалы бөлігін құрады. Құлдар мен ерікті хеттердің арасында ерекше жер үлестері берілген әскери тұтқындардың әлеуметтік тобы болды. Патша шексіз билік құрып, ол құдаймен қатар қойылды. Хетт патшалығы жойылғаннан кейін мемлекетті құраған жергілікті тайпалар кейіннен келіп қоныстанған халықтардың құрамына сіңіп кетті.
ПОХИЩЕНИЕ САБИНЯНОКРим был неприступной крепостью, а римляне - суровыми и воинственными людьми. Они ревностно охраняли свою землю, но у большинства из них не было ни жен, ни детей, а стало быть, у города не было будущего. Царь Рима, Ромул, снарядил посольство к соседним народам, чтобы высватать для римлян невест, но соседи не доверяли римлянам, считали их неизвестно откуда взявшимися пришельцами, и никто не соглашался отдать им вжены своихдочерей. Тогда Ромул решил прибегнуть к хитрости. Он устроил в Риме спортивные игры и пригласил на них сабинян - горское племя, женщины которого славились красотой. Сабиняне приняли приглашение и явились в Рим. Многие привезли с собой жен, дочерей и сестер. Ромул предупредил римлян, чтобы они присмотрелись к девушкам, и каждый наметил бы для себя ту, которая ему больше по нраву. Когда игры были в разгаре и сабиняне, не замечая ничего вокруг, следили за происходящим на арене, Ромул подал условленный знак, сняв и снова надев свой пурпурный плащ. По этому знаку римляне подхватили на руки сабинянок и бросились бежать. (Считается, что именно тогда возник существующий до сих пор обычай, по которому муж вносит новобрачную в свой дом на руках.) Девушки кричали и сопротивлялись, сабиняне, ошеломленные неожиданностью, попытались отбить их у похитителей, но не смогли и вынуждены были вернуться домой, оставив своихдочерей и сестер в Риме. Желая соблюсти общепризнанные нравственные правила, римляне постарались похитить только незамужних девушек, но среди них случайно оказалась и одна мужняя жена, Герсилия, которую взял в жены сам Ромул. И.Г. Шенфельд. Похищение сабинянок. Германия. XVIIв. Ромул обратился к похищенным сабинянкам с речью, растолковав им, что насилие было вынужденной мерой, и заверил, что, водворившись в домах римлян, они будут пользоваться почетом и всеобщим уважением, а римляне станут им хорошими мужьями. Похищенные смирились со своей участью и согласились выйти замуж за похитителей. Римляне стали налаживать семейную жизнь, сабинянки, как и подобает хорошим женам, рожали детей и вели домашнее хозяйство. Но сабиняне, лишившись дочерей и сестер, чувствовали себя оскорбленными. Сабинский царь Тит Таций собрал войско и пошел на римлян войной. Натиск сабинян был так мощен и стремителен, что римлянам пришлось отступить и укрыться за стенами Рима. Римское войско возглавлял полководец Спирий Тарпей, у которого была дочь Тарпея. Однажды Тарпея увидела с городской стены сабинского царя Тита Тация. Девушка была поражена красотой и статью вражеского полководца и полюбила его так, что решила предать свой город. В Риме праздновали годовщину его основания, и на этот день было объявлено перемирие. Тарпея, воспользовавшись возможностью выйти из города, отправилась во вражеский лагерь и передала Титу Тацию ключи от Рима. Тит Таций счел поступок Тарпей неблаговидным и приказал ее казнить, но тем не менее воспользовался ее предательством - и сабиняне вошли в Рим. Началось кровопролитное сражение. Сабинянки с ужасом наблюдали, как их мужья сражаются с их отцами и братьями, рыдали и заламывали руки. Но жена Ромула Герсилия воскликнула: "Не время предаваться отчаянию! Мы должны остановить кровопролитие!" Женщины распустили волосы в знак скорби и, взяв на руки маленьких детей, бросились между сражающимися. Плутарх писал: "Со всех сторон появились бежавшие с криком и воплями, через оружие и трупы к своим мужьям и отцам, точно исступленные, похищенные дочери сабинцев, (...) они называли самыми нежными именами то сабинцев, то римлян". Сабинянки кричали: "Остановитесь! Лучше обратите свой гнев против нас, ибо мы - причина раздора!" Противники растерялись - и опустили оружие. Аженщины уже приветствовали своих отцов и братьев, протягивали им детей, сабиняне брали на руки своих внуков и племянников. Суровые римляне растрогались, видя всеобщую радость, иоба народа заключили между собой вечный мир.
Сочинение(из 3 микротем) Давайте разберёмся для начала,что такое монархия,откуда обличим её положительные стороны. Соблюдаются государственные исторические традиции.Власть переходит из поколения монаха в поколение.Церковь - неотделима от государства,поэтому в государстве общая религия,соответственно общие ценности,мировоззрения народа.Этот невольно влечёт единство народа во мнениях,целях,т.е. нечто огромной "секте" подобное.Поэтому демократические государства(жители) удивляются принципам государственного строя монархии.Власть напрямую только у монарха,народ не участвует в выборе власти и социальной жизни совершенно.Следовательно,монархия не будет защищать права и свободы своих граждан. В монархии ужасно строгие законы.Это даёт возможность создания "устрашающей оценки" государству,за территорию которого войны не будет никогда.К тому,в таких "воспитательных условиях" появляются сдержанные,независимые личности,обладающие потенциалом,которые станут учёными и прочими.
Хетт патшалығы — б.з.б. 18 — 12 ғасырлар аралығында Кіші Азияда өмір сүрген ежелгі мемлекет. Б.з.б. 20 — 19 ғасыларда құрамына хетт, хатти этникалық топтары кірген кішіазиялық саяси бірлестіктердің (Канес, Хаттусас, Бурушханда) негізінде құрылған. Хетт патшасы Куссар Анитастың кезінде (шамамен б.з.б. 18 ғасыр) оған дейін Ассирияға бағынған кішіазиялық елді мекендердің өзара бірігуі басталды. Ол Нес, Хеттусас қалаларын басып алып, Куссарды астанаға айналдырды. Ежелгі хетт әулетінің негізін салушы Лабарна (б.з.б. 17 ғ-дың бас кезі) Хетт патшалығының аумағын кеңейтті. Лабарнаның мұрагері Хаттусилис Қ-нің кезінде (б.з.б. 17 ғасырдың ортасы) Цальпа мен Кіші Азияның оңтүстік-шығысындағы бірқатар облыстар басып алынды. Ол астананы Хаттусасқа көшірді. Хаттусилис Қ-нің ұлы Мурсилис Қ-нің тұсында Хетт пирамидасының әскери қуаты ең жоғары өрлеу шегіне жетті. Онан кейінгі 100 жылдай кезең өзара қырқысу соғыстары мен сарай төңкерістеріне толы болды. Хетт заңдары қабылданғанға дейін (шамамен б.з.б. 16 ғасыр) Хетт патшалығы үш негізгі бөліктен: орталық Хаттусас болған орталық облыстан, Кіші Азияның оңтүстік-батысындағы Лувий мен солтүстік-шығысындағы Палдан құралды. Б.з.б. 15 — 14 ғасырдың бас кезінде лувиялықтар мен хурриттер мекендеген оңтүстік облыстардың рөлі күрт күшейді. Жаңа патшалық деп аталған кезеңдегі (б.з.б. 14 ғасыр — 12 ғасырдың бас кезі) хетт патшалары хуриттер болды. Суппилилумас Қ патша (б.з.б. 14 ғасырдың басы) ұзаққа созылған соғыстан кейін Миттанияны талқандап, Угаритті тәуелділікке түсірді. Кейінгі патшалар Мурсилис ҚҚ билік еткен уақыттан (б.з.б. 14 ғ-дың соңы) Хаттусили ҚҚҚ-ге дейін Хетт патшалығы мен Египет Таяу Шығыстың екі қуатты державасы ретінде Сирияны иемдену үшін өзара соғысты. Б.з.б. 13 ғасырдың соңы мен 12 ғасыдың бас кезінде Хетт патшалығына Ахиява мен Арцава кірген мемлекеттер одағы қарсы шықты. Билеушілер әулетінің өзара қырқысу соғыстары, шеткері облыстар мен одақтас патшалардың оның құрамынан шығуы мемлекеттің ыдырауына әкеп соқты. Хетт патшалығы мүлдем жойылуына Кіші Азиядағы “теңіз халықтарының” шығысқа қарай қоныс аударуы да түрткі болды. Хетт патшалығы Ежелгі Шығыста, әсіресе, Кіші Азияда 600 жыл бойы жетекші мемлекет болып, бұл аймақтың дамуында үлкен рөл атқарды. Үздіксіз соғыстар хеттердің қорғаныс сәулет өнерінің дамуына жағдай жасады. Осы кезеңде сарайлар мен ғибадатханалар бой көтерді. Бұл архитектуралық ескерткіштер терезелерінің кеңдігімен ерекшеленді. Сәулет өнері жұмысы мүсін және бедерлеумен тығыз байланыста болды. Ежелгі хетт өнері шығыс халықтары өркениетінде үлкен із қалдырды. Хетт патшалығының саяси құрылымы да күрделі болды. Патша жеке облыстарды басқару үшін жергілікті әкімдерді тағайындады. Жер иеліктерін алғандар белгілі бір шаруашылық міндеттерін немесе әскери қызмет атқаруға тиіс болды. Құлдар бүкіл халықтың шамалы бөлігін құрады. Құлдар мен ерікті хеттердің арасында ерекше жер үлестері берілген әскери тұтқындардың әлеуметтік тобы болды. Патша шексіз билік құрып, ол құдаймен қатар қойылды. Хетт патшалығы жойылғаннан кейін мемлекетті құраған жергілікті тайпалар кейіннен келіп қоныстанған халықтардың құрамына сіңіп кетті.