Возникновению Нововавилонского царства предшествовала война Вавилонии с Ассирийской империей. Армия, которую возглавлял Набопаласар, смогла одержать победу в военных действиях, что привело к падению Ассирии. В Вавилоне возникла Нововавилонская династия. Со временем вавилонским правителям удалось расширить границы своего царства: они смогли захватить Палестину и Сирию. Царь Навуходоносор смог овладеть Иерусалимом, а всех евреев, проживающих там переселить в Месопотамию. Это историческое событие ярко и подробно описано в Библии.
Как таковой регулярной армии у персов не было,кроме гвардии,кот.Называли-железнобокие(из-за металлических доспехов).А когда шли в поход,собирались все воинствующие племена,желающие повоевать и пограбить.
Суть реформы просвещения Александра I заключалась в создании стройной государственной системы образования во главе с Министерством народного просвещения. В ведение министерства были отданы Академия наук, университеты, средние и низшие учебные заведения, типографии, библиотеки. Империя разделялась на шесть учебных округов (Московский, Виленский, Дерптский, Казанский, Петербургский и Харьковский). Устанавливалось четыре вида учебных заведений: приходские, уездные, губернские училища и университеты.
Каждый губернский город должен был иметь свое губернское училище или гимназию, уездный город — уездное училище, приходские училища организовывались на один или два церковных прихода. Центром системы образования становились университеты. В трех округах они уже существовали: в Москве (1755 г.), Дерпте (1802 г.), Вильно (1803 г.), а в трех других вскоре были учреждены: в Казани (1804 г.), Харькове (1805 г.), Петербурге (1819 г.). На университеты возложили руководство административной, хозяйственной и учебной деятельностью всех учебных заведений округа. В частности, учебной жизнью заведовал особый училищный комитет, состоящий из профессоров университета.
Сонау Мұңал (Монғолия) даласынан Хорезм патшалығына (сартауыл) жорыққа аттанған Шыңғыс қағанға Отырар қаласына дейінгі жолда орналасқан ержүрек қазақ тайпаларының бірде-бірі қарсылық білдірмеді. Қуана қарсы алып, өз еріктерімен Шыңғыс ханға келіп қосылды. Хорезм патшалығын бірге бағындырды. Осы жорық кезінде Қазақтың он екі руынын шыққан, он екі өкіл Шыңғыс ханды ақ киізге салып көтеріп, қазіргі Шыңғыс таудың басына алып шығып, Шыңғыс ханды «ҚАҒАН» деп жариялап, таудың атын «ШЫҢҒЫС ТАУЫ» деп өзертті, ал оның ең биік шыңын «МҰҢАЛ ШЫҢЫ» деп атады. Мұны ешбір тарихшы жоққа шығара алмайды. Бұл қазақ шежіресінде айқын көрсетілген. Шәкәрім қажы шежіресі де осы деректерді береді.
Соңғы екі мыңжылдықтың ең ұлы «ҚОЛБАСШЫСЫ» деп, бүкіл әлем елдерімен (ЮНЕСКО) толықтай мойындалған Қазақтың ұлы қағаны Шыңғыс ханды барынша «жағымсыз» кейіпкер етіп көрсетуге тырысқан Орыс патшалығы мен кешегі большевиктік Совет өкіметінің жалған саясаты болды. Олардың Қазақ еліне, Қазақ даласына байланысты Шыңғыс қағанға қоятын басты кінәсі - Отырар қаласы. Сондықтан, Отырар жайлы өз зерттеулерімнің қорытындысын Сіздермен бөліскенді жөн көрдім.
Ол заманда Шыңғысханның арғы аталары құрған Қарахандар қағанатын парсылық бағыт ұстанған Хорезмшах (Сартауылдар) жаулап алды. Бүгінгі "қазақтың қаласын қиратты" деп Шыңғысхан атамызға басты кінә қылып тағатын Отырар қаласы, осы жаулаушы елге қараған болатын.
Ол жайлы тарихшы С.Ақынжанов «Қазақстанның орта ғасырлық тарихындағы қыпшақтар» кiтабында шежiрешi Жужаниден мынандай мысал келтiредi: «615 (1216) жылы... Хорезм шахы Мұхаммед Иемектен шыққан Иакафтанның ұлы түркiстандық Қадырханның елiн ойрандауға аттанды». Иә, иә, Хорезм шахы басқа емес, дәл Қадырхан-Иналшық Қайырханның (Шыңғысханның арғы атасы Қараханның) елін ойрандауға аттанып отыр. Бiрақ, Қайырхан өзiне күні кеше ғана теперiш көрсетіп, жерін жаулап алған Хорезм шахына адалдығын көрсету мақсатында және дүниеге қызығып, Шыңғысханның елшілерін өлтіріп, керуенін тонап, қазаққа сатқындық жасады. Шыңғысхан Хорезм патшасынан Қайыр ханды ұстап беруді талап етті, бірақ хорезмшахтың бұл талапты орындамағаны былай тұрсын, сонымен бірге елшілерді өлтіруге әмір етеді. Бұл Шыңғысханның Хорезмге қарсы соғыс ашуына себеп болды. Атамыз бар-жоғы жүз елу мыңға жуық сарбаздарымен Хорезмшахқа қарсы жазықсыз өлген елші-саудагерлерінің (бес жүз адам) кегін алуға аттанды. Ол кезде Хорезм патшасының төрт жүз мың тұрақты әскері бола тұра (және ол осынша әскерді бір айда жинап ала алатын еді)