КОЛО́НЫ (лат. coloni), свободные арендаторы небольших участков земли в Римской империи, в средневековой Европе категория зависимого крестьянства.
В эпоху поздней Римской империи колонам было запрещено покидать участки, их отношения с господином оставлялись на усмотрение последнего, поэтому юридически они сближались с рабами-сервами (см. СЕРВЫ). Сходное положение колонов рисуют первые варварские законы раннего Средневековья, где влияние римских правовых норм наиболее сильно — вестготские и бургундские правды (кон. 5 — нач. 6 в.). В более поздних источниках (7—9 вв.) колоны выступают как ограниченно свободные люди: их участки обозначаются как наделы свободных (лат. mansus ingenuilis), они обладают имуществом, упоминается о свободном рождении колонов.
Колоны вели самостоятельное хозяйство, выплачивали господину определенную долю урожая, несли дополнительные повинности (извозная и др.). В отличие от сервов они несли незначительные отработки (от 1 до 3 дней в году). Постепенно (10—11 вв.) колоны смешивались с сервами, их статусы сближались, и они образовали категорию лично зависимых крестьян-сервов.
Объяснение:
Бумын (кытай жазбаларында Ту-мынь кахань) (т.ж.б. — 553 ж.) — Түрік қағандығының негізін қалаушы қаған (542 - 553 жж. билік еткен), Ашина тайпасынан шыққан. Ашина тайпасы VI ғасырдың ортасына дейін жужандардың қоластындағы Темір кенін өндіріп, соларға қару-жарақ соғумен айналысатын бодан ел болған. Түркілердің басшысы болған әкесі өлгеннен кейін, VI ғасырдың ортасынан бастап мұрагерлік жолмен Бумын таққа отырады. Қытай жазбаларында Тумын қаған, түркі ескерткіштерінде Бумын қаған деп атайды. Бумын қаған түркілердің басын біріктіріп, Түрік қағандығын құрады. Бумынның тұсында түркілер әскери жағынан күшейіп, Қытайдың Чжоу мемлекетімен сауда қатынасын орнатады. 545 жылы Вэй империясы оларды мойындап, елші жібереді. 546 жылы Тұрфандағы телілердің бір бөлігін бағындырады. 552 жылы Бумын қаған бастаған түрік әскерлері жужандармен соғысып, жеңіске жетеді. Осыдан бастап түркі жұрты Алтай өңіріндегі солтүстік қыр өлкесінің қожасына айналады.
- Контрреформація: спроба католицької церкви відвоювати у протестантизму Загублені в ході Реформації позиції
- Прагнення Габсбургів, що правили Священною Римською імперією німецької нації та Іспанією, до гегемонії в Європі
- Побоювання Франції, яка бачила в політиці Габсбургів утиск своїх національних інтересів
Бажання Данії та Швеції монопольно контролювати морські торговельні шляхи Балтики
- Егоїстичні устремління численних дрібних європейських монархів, які сподівалися у загальному звалищі урвати щось для себе