Объяснение:
Крестьянское общинное самоуправление было выборным во все времена, с раннего средневековья. Община, или мир, решала самые важные вопросы коллегиально и выбирала старосту. Над общиной стояла волость, и там выбирались волостные старосты. Реформы Ивана Грозного были направлены на инкорпорацию этих выборных старост в государственный аппарат; они были кооптированы в качестве местных чиновников, и были введены губные старосты, уровнем выше волостных. Несмотря на то, что губные старосты остались выборными, они уже являлись представителями государства, а не крестянского самоуправления. После петровской реформы губное деление было ликвидировано, как и институт губных старост; на его месте появилось уездное, где управляли уже представители государства - капитаны-исправники, назначавшиеся сверху.
У городов в допетровскую эпоху общегородских прав самоуправления не было. Город делился на кремль и посады; кремль был собственностью государства, там проживали бояре и дворяне, и управлялся он наместниками из центра - воеводами. Посады были частями города за стенами, и вот они пользовались самоуправлением, там были свои старосты. После реформ Петра I эта система была ликвидирована и введены единые городские магистраты, каждый из которых управлял уже всем городом.
1218 жылы Шыңғысхан басқарған Моңғолдың қалың қолы Қазақстанның Жетісу өңіріне аттанды. Бірнеше қала, мыңдаған халық, мал-мүлік моңғолдардың олжасына айналды. Оңтүстік Қазақстан қалалары ішіндегі Отырар сол кездегі ең мықты қалалардың бірі саналды. Оның билеушісі Қайырхан есімді әскербасы еді. Отырар қаласын басып алуға Моңғолдар 1219 жылы 200 мыңға жуық әскерін аттандырады. Отырарлықтар өз қаласын қасық қандары қалғанша қорғап, беріспеді. Қатты қарсылыққа ұшыраймыз деп ойламаған Шыңғысхан ашуланып, қаланың бекініс орнын жермен - жексен етіңдер деген бұйрық береді. Бес ай бойы жауға берілмей шайқасады. Қалада азық-түліктің қоры да таусылады. Аштыққа шыдамай, «соғыс жеңіліспен аяқталады» деген оймен Қаража атты сатқын өзі басқаратын Отырар әскерінің 10 мың адамнан тұратын бір бөлігін бастап моңғолдар жағына өтіп кетеді. Ол қаланың дарбазасын жауға ашып береді. Соның опасыздығынан қаланы 1220 жылы ақпанда монғолдар басып алды. Аңыздарға қарағанда, монғолдар Қайырханның тамағына қорғасын құйып өлтіреді. Қаланы бірнеше күн бойы тонап, қиратады.
Объяснение: