Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған.[1] Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Причины революции многообразны, но все они так или иначе связаны с процессами модернизации политической, экономической, социальной областей жизни страны. Реалиям начала XX в. не соответствовали самодержавный принцип правления, сословное неравенство и негарантированность основных гражданских прав, сохранение множества полукрепостнических пережитков в деревне (отработки, полукабальные формы аренды, малоземелье и перенаселенность и др.)- К старым социальным конфликтам, определявшим характер отношений власти и общества, чиновничества и населения, помещиков и крестьян, добавились новые, порожденные модернизацией, — особенно острым стал рабочий вопрос, усугублявшийся отсутствием трудового законодательства, низким уровнем заработной платы, высокой продолжительностью рабочего дня, запретом стачек и пр. Социальные конфликты переплетались с межнациональными и межконфессиональными. Раскол в обществе углублялся, социальные группы, как пишет историк В. П. Дмит-ренко, «разбегались» по разным направлениям. Русско-японская война 1904—1905 гг. обострила недовольство, убедила общество в не самодержавной власти достойно и эффективно управлять страной
