XVIII ғ. екінші жартысындағы Қазақстан. Абылай хан (1771-1781 жж.)
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы Қазақстан.
XVIII ғасырдың ортасында Орталық Азияда маңызды өзгерістер болып өтті. Жоңғарлардың қазақтарға қарсы жауластық әрекеттері 1745 жылы Калдан-Церен қайтыс болғаннан кейін Жоңғар хандығының өз ішінде орын алған оқиғаларға байланысты әлсірей түсті. Жоңғарияның әлсіреуімен оның қазақ жерлерін жаулап алу қауіпі жойылды. 1748 жылы Әбілқайыр ханды Барақ султанның өлтіруі Россия өкіметін мазаламай қалмады. Әбілқайыр тұсында қалыптасқан саясатты жалғастыруға мүдделі Петербург сарайы Россияға бейімделушілік бағытын устаған феодалдық топтарға үміт артты. 1749 жылы Нуралы Кіші жүздің ханы болып тағайындалды. Алайда патша үкіметінің отарлау бағытындағы саясатының күшеюі жүздегі старшиндардың ханға бағынбауының әртүрлі формасында көрінген ішкі саяси жағдайы шиеленістіріп жіберді. Бұл Орал мағайын ашық отарлау жолына түскен Орынбор әкімшілігіне және Россияның саясатын қолдаған Нуралы ханға қарсы күрес еді.
1756 жылы қазақтардың қысқы уақыттарында малдарын Жайықтың оң жағалауына өткізуіне тыйым салған патша (Елизавета Петровна) жарлығы шықты. Жайық қазақтарының мүддесі үшін қабылданған үкімет шешімі оған қарсы көңіл-күйді күшейте түсті. Орыс селендерін көшпелілер шапқыншылығынан қорғауға бағыштап, патша үкіметі әсіресе Жаық өзені бойымен жылдамдата салған бекіністер мен басқада әскери құрылыстар қазақ жерлерін отарлау орталықтарына айналды.
Объяснение:
XVIII ғ. екінші жартысындағы Қазақстан. Абылай хан (1771-1781 жж.)
XVIII ғасырдың екінші жартысындағы Қазақстан.
XVIII ғасырдың ортасында Орталық Азияда маңызды өзгерістер болып өтті. Жоңғарлардың қазақтарға қарсы жауластық әрекеттері 1745 жылы Калдан-Церен қайтыс болғаннан кейін Жоңғар хандығының өз ішінде орын алған оқиғаларға байланысты әлсірей түсті. Жоңғарияның әлсіреуімен оның қазақ жерлерін жаулап алу қауіпі жойылды. 1748 жылы Әбілқайыр ханды Барақ султанның өлтіруі Россия өкіметін мазаламай қалмады. Әбілқайыр тұсында қалыптасқан саясатты жалғастыруға мүдделі Петербург сарайы Россияға бейімделушілік бағытын устаған феодалдық топтарға үміт артты. 1749 жылы Нуралы Кіші жүздің ханы болып тағайындалды. Алайда патша үкіметінің отарлау бағытындағы саясатының күшеюі жүздегі старшиндардың ханға бағынбауының әртүрлі формасында көрінген ішкі саяси жағдайы шиеленістіріп жіберді. Бұл Орал мағайын ашық отарлау жолына түскен Орынбор әкімшілігіне және Россияның саясатын қолдаған Нуралы ханға қарсы күрес еді.
1756 жылы қазақтардың қысқы уақыттарында малдарын Жайықтың оң жағалауына өткізуіне тыйым салған патша (Елизавета Петровна) жарлығы шықты. Жайық қазақтарының мүддесі үшін қабылданған үкімет шешімі оған қарсы көңіл-күйді күшейте түсті. Орыс селендерін көшпелілер шапқыншылығынан қорғауға бағыштап, патша үкіметі әсіресе Жаық өзені бойымен жылдамдата салған бекіністер мен басқада әскери құрылыстар қазақ жерлерін отарлау орталықтарына айналды.
Объяснение:
Полуразрушенная ротонда областной больницы
Областная больница была взорвана во время Великой Отечественной войны[1]. После войны это здание оставлено как памятник. Он расположен на пересечении ул. 45 стрелковой дивизия и ул. Транспортной. В 2007 году часть купола ротонды обвалилась.
Мемориальный комплекс в честь разгрома немецко-фашистских войск под Воронежем
Памятник, вечный огонь, стела с орденом Отечественной войны первой степени располагаются на пл. Победы.
Памятник Славы
Памятник является мемориальным комплексом на братской могиле воинов Советской Армии, погибших в боях за Воронеж в 1942—1943 гг. Он расположен на пересечении Московского просп. и ул. Хользунова. В братской могиле воинов похоронено около 10 тыс. человек. Мемориал был открыт 25 января 1967 года. Скульптор — Ф. К. Сушков, архитектор — А. Г. Бузов.
Памятник Черняховскому
Памятник находится на площади Черняховского. Дважды герой Советского Союза генерал армии Ивана Даниловича Черняховского (29 (16) июня 1906 — 18 февраля 1945), руководил боями за освобождение Воронежа. Памятник И. Д. Черняховскому в 1991 году был перевезён из Вильнюса.
Памятный знак войскам, оборонявшим город («Здесь в 1942-43 годах не враг!» (сквер ДК им. Кирова)Чижовский плацдарм (ул. 20 лет Октября)Братская могила и мемориал в центральном парке культуры и отдыха (ул. Ленина\)Мемориальный комплекс «Песчаный Лог» (на южной окраине Воронежа по дороге на село Малышево)Памятник «Бомбардировщик „Ил-2“» (на площади рядом с Авиационным заводом)«Памятник в бывшем саду пионеров» установлен недалеко от перекрестка ул. Театральная и ул. Карла Маркса. На этом месте погибли от бомбы немецкого самолета более 300 детей.«Воинский мемориал» село Подгорное, Коминтерновского района установлен на братской могиле по официальным данным 2294 воинам.«Музей-диорама» и Военная техника перед центром военно-патриотического воспитания (Ленинский проспект, Левобережный район). В 1969—1989 на этом месте находился памятник (автор-воронежский скульптор В. К. Мельниченко): на постаменте высотой 2,5 метра шестиметровый бронзовый солдат, разломивший фашистскую свастику. Воинский мемориал в парке Юннатов.Воинские мемориалы (на ул. Ломоносова и на ул. Тимирязева).Воинский мемориал в поселке Шилово.Памятник Советским летчикам сражавшимся в Воронежском небе (перекресток ул. Космонавтов и Ворошилова)Памятный знак в сквере Дворца культура ОАО « Воронежсинтезкаучук».Установка БМ-13 (неофициальное название — «Катюша») на территории завода ИМ «Коминтерна».Памятный знак на месте формирования Воронежского добровольческого полка в Первомайском городском саду.Памятник погибшим военным в мирное время на стадионе «Динамо»Воинский мемориал в Отрожке на ул. Молодежной.Памятник-обелиск солдатам, погибшим в Отечественной войне 1812 года, Первой мировой войне и Великой Отечественной войне 1941—1945 годов