Происхождение:
Это множество племени и их союзов, которые говорили на восточнославянских языках. Объединенные племена представляли собой Древнерусское государство.
Расселение:
Восточнославянские племена расселялись в степях Северного Причерноморья, соседствуя с народами от гуннов и готов до аваров и булгар. В период Раннего Средневековья восточнославянские племена, занятые в сельском хозяйстве, расселяются по Восточноевропейской равнине. А в период с 5 по 7 века восточнославянские племена расселялись в Европе, в бассейне Днепра, до Волги, до Днестра и Южного Буга. Там жила одна группа славян, а другая расселилась по направлению к варягам.
Так, белые хорваты обитали на реке Сан, бужане – на Западном Буге, вятичи – на Оке и Москва-реке, древляне – в Полесье, дреговичи – на территории Белоруссии, ильменские словене жили на озере Ильмень, кривичи – Тверь, Смоленск и Латвия, поляне – Днепр, северяне – Курск и Белгород, Тиверцы – Дунай, Днестр и Прут, уличи – у Черного моря, и радимичи – Днепр и Десна.
Занятия:
Восточнославянские племена жили в бревенчатых землянками, которые отапливались печами-каменками. Посуда была лепная, и редко использовался металл. В могильник не складывали все нажитое добро. При нападении на селение, славяне прятались в лесах и водоемах, у которых жили, а дома оставляли.
Занимались земледелием – от распашки земли до выращивания злаков. Кроме того, было распространено животноводство. Как правило, славяне разводили лошадей, овец и коров.
Верования:
Изначально, восточнославянские племена были язычниками. Кроме того, они почитали предков. Отношение к мертвым было особенным, они даже делились на чистых и нечистых. Вторые включали колдунов, умерших насильственной смертью и не крещенных. Чистые мертвые почитались на праздники, такие как Масленица. Нечистые связывались с неудачами, например, с засухой. Был также пантеон богов во главе с Перуном, Велесом и Мокошь. Перун почитался князьями, Велес был покровителем животноводства и земледелия, Мокошь была богиней женщин и работ, которые выполняли женщины.
АҚШ-тағы, бүкіл капиталистік дүниедегі дағдарыс ескі капитализм дәуірінің күні біткендігін көрсетті, дағдарыстың терендігі, оның бүкіл дүниежүзіне жайылуы төтенше және ауқымды шаралар қолдануды талап етті.
Бұл жылдары АҚШ-та билік республикашылдар партиясының қолында еді Президент Герберт Гувер, бұрын жолы болған тау-кен инженері және кәсіпкер, осының алдындағы сауда министрі қызметінде өзінің іскерлік қасиеттері, филантропияға бейімдігі, бизнеске деген адал қызметінің арқасында 1928 ж. үкімет басына келген болатын. Гувер мемлекеттің бизнеске араласпауы туралы XIX ғ. либерализмі мен дарашылдық ұстанымдарын қолдады. 1931 ж. жаппай жұмыссыздық жағдайында ол коғамдық жұмыстар ұйымдастыру туралы ұсыныстарды қараудан бас тартты. Гувер келісім берген бірден-бір ірі шара — ол Қайта құрушылық қаржы корпорациясын (ҚҚҚК) құру болды. Бұл үкіметтік ұйым банктерге, темір жолдарға» сақтандыру компанияларына қарыз беру меселелерімен айналысты.
1932 ж. қарашада өткен президент сайлауында Гуверге қарсы демократиялық партияның кандидаты Франклин Делано Рузвельт дауысқа түсті. Сайлау науқанының барысында Гувер жаңа бағдарлама ұсынбады. Рузвельт, керісінше, өзгерістердің жалпы талабына құлақ асып, бір сөзінде "Мен американ халқына жаңа бағыт уәде етемін", — деп жариялады. Бұл "жаңа бағыт" ("нью дил") тартымды сөз тіркесі кең тараған ұранға және саясаттың атына айналды. Ол жаңа президент конгресс арқылы бүтіндей бір заң, пакетін өткізгеннен кейін, 1933 ж. наурыз-маусым айларындағы реформалардың "жүз күні" деп аталған кезеңде ғана мазмұн тапты. Президент өз миссиясын дұрыс түсінді - төтенші жағдайлар төтенші шараларды қабылдауды қажет етеді.
Объяснение:
