Объяснение:
Қазақстанды Ресейдің отарлауы– 1731 жылы Кіші Жүз ханы Әбілқайырдың Ресейге қосылуынан басталды (қ. Әбілқайыр). Бұл процесс 130 жылдан аса уақытқа созылып, 19 ғасырдың 60 жылдарының ортасына қарай толық жүзеге асырылды. 1731 – 1860 жылдары Қазақстан Ресейге, көбіне сөз жүзінде ғана бағынып, іс жүзінде ру, тайпа билеушілері дербес саясат жүргізді. Патша өкіметі халық көтерілістерін аяусыз басып отырғанымен, елдің ішкі істеріне (сот жүйесіне, ру аралық мәселелерге) араласпады. Ел ішіндегі беделді адамдарға, ру басыларына жалақы тағайындап, әр түрлі атақтар беріп, екінші жағынан әкімшілік реформалар жасап, көнбегендерін жазалау арқылы өз билігін күшейтті. Мысалы, 1822 жылы Орта жүзде, 1824 жылы Кіші жүзде хандық басқару жойылды, қарсы шыққандар күшпен талқандалды (қ. Кенесары Қасымұлы бастаған қазақ халқының ұлт-азаттық қозғалысы). 19 ғасырдың ортасына қарай Батыс, Солтстік-шығыс, Орталық Қазақстан Ресейге толық бағынды. Оңтүстік, Оңтүстік-шығыс Қазақстан Қоқан, Хиуа хандықтарына қарады. Олар жергілікті қазақтарға салықты үсті-үстіне көбейтті. Көтеріліске шыққан халық Ресей өкіметінен көмек сұрады. Бұған қоса осы кезде Орталық Азияны отарлау жөнінде Ресей мен Ұлыбритания елдері арасында бәсеке күшейе бастады. Үндістан арқылы Ауғанстан мен Иранға орныққан ағылшындар Қоқан, Бұхар, Хиуа хандықтарын Ресейге айдап салып, оларға өз ықпалын жүргізуге тырысты. Қоқан, Хиуа хандықтарының езгісіне қарсы көтеріліске шыққан қазақтарға көмек беруді желеу етіп Ресей өкіметі оңтүстік бағытта ел ішіне ене түсті. 1854 жылы Верный (Алматы) бекінісі салынды. 1862 – 64 жылдары орыс әскерлері Әулиеата, Шымкент, Түркістан қалаларын басып алды. Оңтүстік Қазақстанды бағындырғаннан кейін Қазақстанды Ресейдің оарлауы толық іске асты. 1867 – 68 жылғы Ресей үкіметінің “Уақытша Ережесі” бойынша әкімшілік және сот жүйелері толығымен Ресей өкіметінің қолына көшіп, қазақ жері облыстарға бөлінді.
Я расскажу про Николая Николаевича Раевского, который в свое время много войн и Отечественная война 1812 года была одной из таких. В войну он был генералом кавалерии. Раевский участвовал в борьбе под Салтановской, в борьбе за батарею, и в Бородинском сражении, в «битве народов», и во взятии Парижа. Раевский был знаком с декабристами, а отдельно с Пушкиным, Давыдовыми.
Николай Раевский возглавлял 7 пехотный корпус, 2 Западной армии генерала Багратиона.
Самым главным боем был бой под Салтановкой, которая находится недалеко от Могилева. В бою участвовал корпус Раевского. Они сражались 10 часов. Против его корпуса стояли пять дивизий корпуса Даву.
И атаку Смоленского полка Раевский проводил самостоятельно. В этом же сражении Раевского ранили картечью в грудь. Победа русским в этом сражении досталась только из-за героизма солдат, которые бросились вперед, напугали тем самым противника и заставили его бежать.
Эта битва прославила Раевского, он был звездой целой армии. Весь ему удалось победить в бою, вывести корпус в целости и сохранности. Более того, Даву был в замешательстве и был уверен, что армия Багратиона пала, а русские двинусь к Смоленску, объединились с армией Барклая. В общем, Раевскому удалось застать французов в расплох.
