Түріктер — б.з V-XIII ғасырлар аралығында өмір сүрген.Олардың алғашқы мекені Алтай аймағы болған.Түркілер жаулап алған жерлерінде қоғамдық қатынастарды өзгертіп, жаңа прогрессивтік формация қалыптастыруға септігін тигізді. Сонымен қатар шет жерліктерді мойындай бермейтін еуропалықтардың Цезарь мен Македонскийді емес, ғұн патшасы Аттиланы “Құдайдың қамшысы” деп атауы, оларға ренжіген Тәңір жіберген түркілердің қосыны деп қарау керек. Қазіргі деректерге сүйенсек, атқа салт мінудің кеңінен тарауы б.д.д. III мыңж. екінші жартысы мен II мыңж. басы болды. Бұл кезеңде үндіирандықтар угро-финдердің тарихи отаны Орал тауының оңтүстік даласында болғаны белгілі. Оған Аркаим, Синташта т.б. қорымдардағы археологиялық деректер дәлел.
В начале XX века в казахском обществе заметно обострились проблемы языка, культуры, религии, а также различных сторон социально-экономической жизни. Безусловно, они не могли быть отражены впервых петициях, обращенных к местным и центральным властям. Наиболее грамотная часть общества от имени всего народа пыталась решить через них свои самые насущные проблемы, которые формировались за годы нахождения степняков в составе Российской империи. В петициях содержались различные требования: земельные, религиозные и образовательные
Это было, действительно, так. Ведь условия Брестского мира, были крайне невыгодными для России, это была унизительная уступка в пользу Германии. Троцкий, Бухарин и многие другие политические лидеры, отговаривали как могли вождя революции, но Ленин был непреклонен. Угрожая отставкой, ему удалось склонить ВЦИК и ЦК к подписанию данного мира. Он рассматривал эту меру как средство остаться у власти любой ценой.