Егер тек осы өлең жолдарымен тоқталар болсақ, Білге қаған інісі Күлтегінмен бірге сәтті жорықтар нәтижесінде мемлекет шекарасын кеңейтті, Ол күллі көшпелілер империясының тұғырын сомдап, түрік тектес этностардың бірлігін сақтай отырып, елдің мұңы, жердің қамы үшін «түнде ұйықтамай, күндіз отыра алмай» күресті
Объяснение:
Түркі қағанаты күшейгенін мүлде қаламайтын «Ұлы Аспан» империясы Білгенің бейбіт келіссөзге келу жөніндегі ұсынысын ұнатпады. Қытай соғысқа дайындалып жатты. Бірақ бұл жоспар іске асырылмады. Өйткені оларға 714 жылы тибеттіктер шабуыл жасады. Түркілер тыныс тапты. Әйтсе де, империялықтар ұсақ тайпаларды айдап салып, арандатып отырды. Білге қаған өздерін үнемі сатып кетіп, қауіп төндіре берген ұйғырларға қарсы жорыққа аттанды. Сөйтіп, оларды бағындырды. Одан соң Білге қаған татабтардың аттарын тартып алып, ойсырата жеңіліске ұшыратты. Осыдан кейін түркі әскері жұмылған күшке айналды. Осы кезде Яштар түмен қарлұқтарды талқандады. Солтүстік Жоңғария түркілердің қол астына кірді. 717 жылдың аяғында қала қағанатқа бағынды.
Енді қағанаттың алдында не істеу керек деген сауал туды. Сол кезде Білге қаған, Тоныкөк, Күлтегін сансыз көп ұрыстардан кейін түркі халқы өзді-өзіне келу үшін бейбіт өмірді қалпына келтіру керек деп шешті. «Уақыт ұтқылары келіп тұр», — деп, Қытай Білге қағанның бейбітшілік жайындағы ұсынысын қабылдамай тастады. Түркілердің сол уақыттағы стратегиялық мұраты қорғаныс болды да, ол саясат пен идеология астарында өзін Қытайға қарсы қоюшылық жатқан еді. «Ұлы үштіктің» арқасында түркілер 722 ж. қытайларды талқандады.
Білге қаған түбінде Қытаймен бейбіт қатынас орнатты. Бірақ қытайлықтар мұны онша құптамады. Сөйте тұра мәмілеге келуге мәжбүр болды. Осылайша Білге халқын 722–741 жылдар арасында 20 жыл бейбіт өмірмен қамтамасыз етті. Екі ел арасындағы бұл тыныштық Білгенің алғыр саясаты арқасында орнады.
Егер тек осы өлең жолдарымен тоқталар болсақ, Білге қаған інісі Күлтегінмен бірге сәтті жорықтар нәтижесінде мемлекет шекарасын кеңейтті, Ол күллі көшпелілер империясының тұғырын сомдап, түрік тектес этностардың бірлігін сақтай отырып, елдің мұңы, жердің қамы үшін «түнде ұйықтамай, күндіз отыра алмай» күресті
Объяснение:
Түркі қағанаты күшейгенін мүлде қаламайтын «Ұлы Аспан» империясы Білгенің бейбіт келіссөзге келу жөніндегі ұсынысын ұнатпады. Қытай соғысқа дайындалып жатты. Бірақ бұл жоспар іске асырылмады. Өйткені оларға 714 жылы тибеттіктер шабуыл жасады. Түркілер тыныс тапты. Әйтсе де, империялықтар ұсақ тайпаларды айдап салып, арандатып отырды. Білге қаған өздерін үнемі сатып кетіп, қауіп төндіре берген ұйғырларға қарсы жорыққа аттанды. Сөйтіп, оларды бағындырды. Одан соң Білге қаған татабтардың аттарын тартып алып, ойсырата жеңіліске ұшыратты. Осыдан кейін түркі әскері жұмылған күшке айналды. Осы кезде Яштар түмен қарлұқтарды талқандады. Солтүстік Жоңғария түркілердің қол астына кірді. 717 жылдың аяғында қала қағанатқа бағынды.
Енді қағанаттың алдында не істеу керек деген сауал туды. Сол кезде Білге қаған, Тоныкөк, Күлтегін сансыз көп ұрыстардан кейін түркі халқы өзді-өзіне келу үшін бейбіт өмірді қалпына келтіру керек деп шешті. «Уақыт ұтқылары келіп тұр», — деп, Қытай Білге қағанның бейбітшілік жайындағы ұсынысын қабылдамай тастады. Түркілердің сол уақыттағы стратегиялық мұраты қорғаныс болды да, ол саясат пен идеология астарында өзін Қытайға қарсы қоюшылық жатқан еді. «Ұлы үштіктің» арқасында түркілер 722 ж. қытайларды талқандады.
Білге қаған түбінде Қытаймен бейбіт қатынас орнатты. Бірақ қытайлықтар мұны онша құптамады. Сөйте тұра мәмілеге келуге мәжбүр болды. Осылайша Білге халқын 722–741 жылдар арасында 20 жыл бейбіт өмірмен қамтамасыз етті. Екі ел арасындағы бұл тыныштық Білгенің алғыр саясаты арқасында орнады.
1.1. Культура эпохи средневековья характеризовалась медленными темпами развития, что связано с замедленностью всего исторического процесса того времени; отсутствием научных знаний, которые будут формироваться на основании накопленных в период средневековья экспериментальных знаний; решающим значением христианства в определении мировоззрения.
Для искусства средневековья в целом характерна анонимность творчества. Это было связано с представлениями о том, что деятельность архитекторов, иконописцев, мастеров декоративно-прикладного искусства не является самостоятельной, а осуществляется Божьим промыслом, а, следовательно, имя мастера не представляет интереса для современников и потомков. Хотя к личности мастера предъявлялись высокие требования: он должен был отличаться особой нравственной чистотой.
1.2. Особенности русского средневековья. Анализируя историю русской культуры в домонгольский период, необходимо выделить два этапа, соответствующих историческому развитию государства: культура Киевской Руси (XXI вв. ) и культура периода раздробленности (XII первая треть XIII вв.) .
1.3. Уровень развития. Поступательное развитие культуры на первом этапе привело к тому, что Киевская Русь стала одним из наиболее развитых государств того времени.
1.4. Синтетический характер древнерусской культуры. Культура Древней Руси формировалась на основе двух источников.
Первым стала языческая культура восточно-славянских племен, имевшая многовековые корни; язычество, оказывая влияние на всю культуру эпохи средневековья, в некоторых своих элементах дошло до настоящего времени.
Вторая составляющая христианская культура Византии. Принятие православия в 988 г. из Византии, предопределило влияние более высокой по уровню развития страны на все направления русской культуры: философию, образование, литературу, иконописание, архитектуру.
НЕКОТОРЫЕ ИСТОРИКИ СЧИТАЮТ, ЧТО О НАЧАЛЕ ПРОЦЕССА САМОСТОЯТЕЛЬНОГО РАЗВИТИЯ РУССКОГО ИСКУССТВА МОЖНО ГОВОРИТЬ ТОЛЬКО С XII ВЕКА. ОДНАКО ПАМЯТНИКИ XI ВЕКА СВИДЕТЕЛЬСТВУЮТ О НАЛИЧИИ САМОБЫТНЫХ ОСОБЕННОСТЕЙ В РУССКОЙ КУЛЬТУРЕ ЭТОГО ВРЕМЕНИ.
Отмеченные особенности характерны для всех направлений древнерусской культуры.
2. ГРАМОТНОСТЬ И ОБРАЗОВАНИЕ
2.1. Киевская Русь принадлежала к одной из самых образованных стран в мире. О существовании славянского алфавита на Руси известно с X в. Принятие христианства дальнейшему развитию грамотности и образования: были организованы школы, в Софийском соборе в Киеве была создана первая библиотека.
2.2. Берестяные грамоты, найденные во время археологических раскопок в Новгороде, носили в основном бытовой характер (счета, письма, поручения) . Они свидетельствуют о том, что письменность на Руси в отличии от стран Западной Европы была распространена в широких слоях населения. Ею пользовались не только знать и духовенство, но и купцы, ремесленники.
2.3. Это же подтверждают надписи на предметах граффити.
К сожалению, установить точный процент грамотного населения в Древней Руси невозможно, однако историки с уверенностью утверждают, что он был достаточно высок.
3. ЛИТЕРАТУРА
3.1. Периодизация истории древней русской литературы совпадает с исторической, что позволяет выделить два периода:
3.1.1. XI начало XII вв. период относительного единства литературы, которая развивается в двух центрах: Киеве и Новгороде.
3.1.2. середина XII первая треть XIII вв. , когда появляются новые литературные центры: Владимир, Суздаль, Смоленск и т. д. Возникают местные черты и местные темы, разнообразие жанров.
3.2. Характерными особенностями древнерусской литературы являются связь литературы с историей; гражданственность; патриотизм.
3.3. Литература в Древней Руси развивалась, главным образом, в трех направлениях: переписка религиозных текстов; переводы с греческого и латыни; оригинальные произведения древнерусских авторов. Мировоззрение древнерусского человека носило исключительно религиозный характер, чему соответствовала и литература.