Паэма "Новая зямля" не выпадкова лічыцца энцыклапедыяй сялянскага жыцця. На яе старонках аўтар па-майстэрску, з веданнем справы апісаў побыт, працу, занятак селяніна, расказаў пра сялянскія будні і святы. А яшчэ гэты твор лічаць энцыклапедыяй беларускай прыроды. Ні ў якім іншым творы так падрабязна і дэталёва не апісаны луг, поле, лес, прычым, у розныя поры года. Чытаеш паэму і ствараецца ўражанне, што сапраўды пабываў у кожным з апісаных аўтарам куточкаў. Каб даказаць, якое вялікае патрыятычна-выхаваўчае значэнне мае паэма, не лішне прыгадаць аб ёй словы Я. Брыля ў нарысе "Мой родны кут...": "Бачыў я тады - пакуль што адзін раз у жыцці, - як самы просты, ледзь пісьменны чалавек плакаў над кнігай паэзіі. Не забыцца пра той журботны, цьмяны прадвясновы дзень, пра прасвятлелы воблік шэрага рабацягі, які, чытаючы ўголас, па складах, трымаўся, як дзіця за бацькаву руку, парэпаным пальцам за кожны радок - каб, не дай Бог, не разлучыцца з тым родным светам, без якога так натамілася, так збалела яго шчырая душа!"
"Новая зямля" пачынаецца словамі, якія ідуць з самага сэрца, з самых патаемных куточкаў паэтавай душы:
Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы!..
Перад намі разгортваецца цудоўная прырода Наднямоння. Вось разам з аўтарам мы пераступаем па мосціку "крынічкі вузенькае ложа", бачым дружную чародку дубоў, маладых буслікаў, якіх "пачынаюць вабіць далі...". Прырода ў паэме адухоўленая і быццам жыве сваім жыццём, яна выказвае настрой чалавека, пачуцці аўтара. Прырода - месца працы і адпачынку любімых герояў Коласа.
Паэт вельмі любіў лес, ведаў адметнасць кожнага дрэва паблізу сваёй сядзібы. Таму ў першым раздзеле аўтар апісвае лес і асобныя дрэвы так, што яны быццам стаяць перад нашымі вачыма, ды мы яшчэ й спрабуем падслухаць іх размову:
Каля пасады лесніковай Цягнуўся гожаю падковай Стары, высокі лес цяністы. Тут верх асіны круглалісты Сплятпаўся з хвоямі, з дубамі, А елкі хмурымі крыжамі Высока ў небе выдзялялісь, Таемна з хвоямі шапталісь.
Вельмі дакладна, яркімі дэталямі паэт малюе луг, які шырока раскінуўся па абодва бакі Нёмана. Чытаючы радкі, прысвечаныя лугу, я ўяўляю сябе сярод мурожных траў, адчуваю пахі сонца, травы, лёгкія павевы цёплага ветрыку:
Эх, луг шырокі! Як жывы ты, Праменнем сонейка заліты, Увесь стаіш перад вачыма...
Я. Колас любіў і навальніцу, тую, што бывае на Беларусі, у якой "чуецца моц і прастор". Любіў сенакосную пару, калі і самому можна пазавіхацца з касою. Паэт упэўнены, што ва ўсім свеце няма рэчкі, прыгажэйшай за яго родны Нёман. Я. Коласа радуе і адвечная прырода, і тая, да якой дакранулася рука чалавекастваральніка. Калі паэт бачьіць несабраны ўраджай, няскошаныя лугі, то яму становіцца сумна: дзе ж гаспадар, чаму не прыйшоў сабраць дары, якія паднесла яму прырода? І наадварот, на душы ў паэта радасна і весела, калі ў пару сабраны ўвесь ураджай. «Новая зямля» Якуб Колас - - сачыненне
Ды хіба можна прыгадаць усе радкі, прысвечаныя Коласам прыродзе? Зразумела, нельга. Ды й гэта не абавязкова. Галоўнае - зрабіць правільную выснову. Якуб Колас пакінуў нам, сваім нашчадкам, запавет: любіць і ахоўваць прыроду, разумна выкарыстоўваць яе багацці, ствараць вакол сябе прыгожае, захапляцца дзіўным хараством, што знаходзіцца вакол нас, але якое мы не заўжды ўмеем заўважыць і ацаніць.
ВВЕДЕНИЕРусский стол широко известен за рубежом главным образом своими деликатесами: копченой спинкой осетра (балыком), малосольной лососиной (семгой), красной, черной и розовой (сиговой) икрой, маринованными и солеными грибами (рыжиками и белыми), составляющими не только прекрасный натюрморт вместе с кристально-прозрачной московской водкой, но и тонко гармонирующими с нею во вкусовом отношении.Однако эти отдельные готовые продукты, к тому же праздничные, несмотря на свою изысканность, не могут дать полного представления о русской кухне, о своеобразии вкуса ее основных горячих блюд, о составе русского национального стола в целом.Русская кухня длительный, тысячелетний путь развития и пережила несколько этапов. Каждый из них оставил неизгладимый след, причем довольно сильно отличался от других составом меню, композицией блюд и технологией приготовления их, т. е. представлял своего рода отдельную кухню.Для своего исследования я выбрала пасхальную кухню, потому что в современном мире религиозные праздники не имеют прежней власти над людьми, поэтому теряются какие-то обычаи, в том числе и особенная кухня, свойственная данному празднику.Последнюю неделю перед Пасхой называют Страстной. На Страстной неделе вспоминают события последней недели земной жизни Иисуса Христа с того момента, как он вошел в Иерусалим, и до того дня, когда он был распят на кресте и воскрес на третий день. Гораздо более строгими в Страстную неделю становятся ограничения в еде, а в Великую Пятницу - день распятия Христа - верующие не едят вообще, вплоть до выноса плащаницы, который символизирует момент искупительной жертвы Иисуса. На Руси весь народ торжественно готовился к Святому дню. К нему было приурочено много добрых обычаев и поверий. Например, считалось, что добрые дела, совершаемые в пользу других, особенно обделенных судьбой снять с души грех. Так, в России было принято собирать деньги для выкупа должников из тюрьмы. Перед праздником все дома тщательно убирались, шились новые наряды. На настоящем пасхальном столе кроме пасхи, кулича и яиц обязательно должен быть барашек из теста, сахара и сливочного масла. Это символ, напоминающий о жертвенной гибели Христа во искупление грехов всего человечества. Поскольку Пасха - прежде всего символ воскресения, возрождения, на столе должно быть проросшее пшеничное зерно: зелень символизирует умирание и возвращение к жизни. Есть эту проросшую зелень необязательно, хотя это может быть и полезно с учетом весеннего авитаминоза. Кроме того на стол выставлялись различные закуски из сырых и вареных овощей, куриных потрохов, тушеных раков, рыбьей икры и молок, сельди; делались заливная рыба, студни, холодцы и свиная головизна; калья из говяжьих почек с солеными огурцами, сальник из печени, няня - томленая гречневая каша с бараньим мясом и сычугом; жаркое с грибной приправой, говядина с репой, тушеные потроха, буженина в сенной трухе с пивом, утка с медом или гусь, жаренный с можжевельником. Варились кисели и сбитни; доставались домашние настойки и вина. У зажиточных хозяев подавали 48 различных блюд по числу дней истекшего поста.
Указ о вольности дворянства был издан Петром 3, а после его кратковременного правления на трон взошла Екатерина 2. Она не имела никаких прав на престол, и отменив крепостное право она бы просто потеряла власть. Поэтому она решила угодить дворянам, доверие и благосклонность которых ей удержать власть. И хоть время правления Екатерины и называют "золотым веком", золотой он был лишь для дворянства. Она давала многие вольности и права дворянам, разрешала дарить крепостных. При ней крепостничество развивалось особо жестоким образом, ведь крестьянам было запрещено даже жаловаться на хозяев.
"Новая зямля" пачынаецца словамі, якія ідуць з самага сэрца, з самых патаемных куточкаў паэтавай душы:
Мой родны кут, як ты мне мілы!.. Забыць цябе не маю сілы!..
Перад намі разгортваецца цудоўная прырода Наднямоння. Вось разам з аўтарам мы пераступаем па мосціку "крынічкі вузенькае ложа", бачым дружную чародку дубоў, маладых буслікаў, якіх "пачынаюць вабіць далі...". Прырода ў паэме адухоўленая і быццам жыве сваім жыццём, яна выказвае настрой чалавека, пачуцці аўтара. Прырода - месца працы і адпачынку любімых герояў Коласа.
Паэт вельмі любіў лес, ведаў адметнасць кожнага дрэва паблізу сваёй сядзібы. Таму ў першым раздзеле аўтар апісвае лес і асобныя дрэвы так, што яны быццам стаяць перад нашымі вачыма, ды мы яшчэ й спрабуем падслухаць іх размову:
Каля пасады лесніковай Цягнуўся гожаю падковай Стары, высокі лес цяністы.
Тут верх асіны круглалісты Сплятпаўся з хвоямі, з дубамі,
А елкі хмурымі крыжамі Высока ў небе выдзялялісь,
Таемна з хвоямі шапталісь.
Вельмі дакладна, яркімі дэталямі паэт малюе луг, які шырока раскінуўся па абодва бакі Нёмана. Чытаючы радкі, прысвечаныя лугу, я ўяўляю сябе сярод мурожных траў, адчуваю пахі сонца, травы, лёгкія павевы цёплага ветрыку:
Эх, луг шырокі!
Як жывы ты,
Праменнем сонейка заліты,
Увесь стаіш перад вачыма...
Я. Колас любіў і навальніцу, тую, што бывае на Беларусі, у якой "чуецца моц і прастор". Любіў сенакосную пару, калі і самому можна пазавіхацца з касою. Паэт упэўнены, што ва ўсім свеце няма рэчкі, прыгажэйшай за яго родны Нёман. Я. Коласа радуе і адвечная прырода, і тая, да якой дакранулася рука чалавекастваральніка. Калі паэт бачьіць несабраны ўраджай, няскошаныя лугі, то яму становіцца сумна: дзе ж гаспадар, чаму не прыйшоў сабраць дары, якія паднесла яму прырода? І наадварот, на душы ў паэта радасна і весела, калі ў пару сабраны ўвесь ураджай.
«Новая зямля» Якуб Колас - - сачыненне
Ды хіба можна прыгадаць усе радкі, прысвечаныя Коласам прыродзе? Зразумела, нельга. Ды й гэта не абавязкова. Галоўнае - зрабіць правільную выснову. Якуб Колас пакінуў нам, сваім нашчадкам, запавет: любіць і ахоўваць прыроду, разумна выкарыстоўваць яе багацці, ствараць вакол сябе прыгожае, захапляцца дзіўным хараством, што знаходзіцца вакол нас, але якое мы не заўжды ўмеем заўважыць і ацаніць.