Жібек Жолы» (Ұлы «Жібек Жолы») — Қытайдың Ши-ан деген жерінен басталып, Шыңжаң, Орталық Азия арқылы Таяу Шығысқа баратын керуендік жол бағыты. Атауды алманиялық ғалымдары Ф. фон Рихтһофен (F. von Richthofen) бен А. Һерман (А Hеrman) 19 ғасырда ұсынған.[1] Ұлы Жібек жолы - адамзат өркениеті жасағын тарихи ескерткіштердің бірі. Біздің дәуірімізден бұрынғы II ғасырдан басталған бұл жол, Еуропа мен Азияның-Батыс пен Шығыстың арасын жалғастырған көпір болған. Оның Қазақстан жерін кесіп өтетін тұсында, VI ғасырдан бастап екі бағыт: Сырдария және Тянь-Шань жолдары бағыттары кең өрістелген. Бірінші жол Қытайдан басталып, Шығыс Түркістан Қашқар арқылы Жетісуға, содан Сырдарияны жағалап, Арал маңынан әрі қарай Батыс елдеріне өткен.
Крепостное право в России не давало возможности капиталистическим производственным отношениям развиваться с необходимой степенью интенсивности. Зависимость крестьян затрудняла проблему первоначального накопления капитала, сдерживала приток наемных рабочих в промышленность.
Застойный характер экономики России обнаруживался по всем решающим показателям – производству металла, вооружению, обеспеченности транспортной сетью и паровым флотом. Таким образом, крепостническое государство оказалось политическим, военным и экономическим банкротом.
Крепостная система самым пагубным образом сказывалась, прежде всего, на сельскохозяйственном производстве. Увеличение вывоза за границу зерна, продовольствия и сырьевых продуктов обеспечивалось не механизацией аграрного сектора, а усилением эксплуатации крестьян, расширением отработочной ренты.
Крепостное право оказывало регрессивное влияние и на успешно развивающуюся промышленность, и на торговлю. Это было связано с тем, что в стране отсутствовал рынок труда. К тому же крепостные крестьяне имели очень низкую покупательную что значительно сужало рамки рыночных отношений.
