Феодалдық құрылыстың тағы бір ерекшелігі -феодалдар атақ-лауазымы бойынша бірнеше сатыға бөлінді. Ол бөліну тарихта феодалдық саты деп аталды. Ең жоғарғы баспалдақта басты феодал - королъ тұрды. Ол жоғарғы сот және әскердің қолбасшысы міндеттерін де атқарды. Келесі баспалдақта корольдің бағыныштылары герцогтер мен графтар болды. Герцогтер мен графтардың қол астына жүздеген деревнялар қарады. Олардың билігінде үлкен өскер отряды болды. Графтардан кейінгі баспалдақта олардың бағыныштылары - барондар мен виконттар түрды. Олар жиырма-отыз деревняны басқарып, сол деревнялардан шағын әскер бөлімін жасақтауға мүмкіндік алды. Барондар ұсақ феодалдардың - рыцарълардыц мырзасы еді. Ал рыцарьлар әлі рыцарь атағын ала қоймаған қатардағы жауынгерлердің мырзасы атанды. Мырзалардың бір-біріне сатылы бағыныштылығы әр елде әр түрлі болды. Мысалы, Германияда феодалдық сатының баспалдақтарында тұрғандардың бәрі өздерін төменнен жоғары қарай корольге бағыныштымыз деп есептеді. Ал Францияда «менің бағыныштымның бағыныштысы маған бағынышты емес» деген қағиданы ұстанды. Бірақ барлық елдердегі феодалдық сатыға ортақ тәртіптер де болды. Ол - соғыс бола қалған күнде әр бағыныштының қажетті қару-жарағымен өз мырзасының қол астына барып сапқа тұру міндеті еді. Шаруалар феодалдық сатыға кірмеді. Сатыға тек феодалдар, яғни мырзалар мен бағыныштылар ғана кірді.Шаруалардың міндеті сатыдағы феодалдарды азық-түлік, киім-кешекпен қамтама-сыз ету болды. Сонымен, ІХ-Х ғасырларда Батыс Еуропа елдерінде жер иеленушілер өздерінің меншігіндегі жер мөлшері, тәуелді адамдары мен әскери қызметкерлерінің саны бойынша жікке бөлінді. Сөйтіп феодалдардың белгілі бір дәрежеде бір-біріне бағыныштылық жүйесі құрылды. Феодалдық саты деп аталатын Бұл жүйе феодалдық қатынастарды нығайту мақсатына қызмет етті.
Актуальность темы. В XVII веке английские колонисты достигли
значительных успехов в освоении Америки, покорении ее коренных жителей,
создании жизне институтов местного управления. Несмотря на
успехи, первые колониальные проекты англичан были многочисленны,
разрозненны, зачастую плохо подготовлены, осуществлялись различными
социальными, религиозными и политическими группами. Нередко цели
колонистов и их идейных вдохновителей менялись в процессе освоения
Нового Света, а колонии оказывались убыточными или бесперспективными.
Для того чтобы проанализировать специфический опыт английской
колонизации, необходимо представить создание первых колоний не как
череду авантюр королевской власти, дворянства или торговцев, но как
колониальную политику.
Королевская власть, мореплавателипервооткрыватели и колонисты в
начале XVII века пытались нащупать вектор этой политики. Ее ключевые
компоненты включали в себя: религиозное и политическое обоснование
права на завоевание Нового Света, организацию управления колониями из
метрополии и поиск наилучших освоения территорий Америк. На
эту политику повлияли примеры успешных колониальных проектов других
европейских держав, а также практический опыт первых английских
поселений.
3
