1) Происходили по 1 концепции-миграционной (дунайская,прибалтийская), а вторая концепция автохтонная- славяне как этнос сформировались на восточноевропейской равнине.
2) Из-за нападения и дальнейшего угнетения волхов (возможных римлян) на дунайских славян, также от голода, возникшего в Сибири во время последнего похолодания, часть славянских народов покинули Родину и начали осваивать новые земли.
3) Великое переселение народов по-разному сказалось на развитии южных, западных и восточных славян. Наиболее сильным натиск кочевых племен был на южных славян, потомками которых являются современные болгары, словенцы, сербы, черногорцы и хорваты.
Великое переселение народов в III – IV вв. вызвали дальнейшую колонизацию славян, раздробили их на западную и восточную, а затем и южную ветви, окончательно обособив в своем историческом развитии от западноевропейских народов.
4) -
5) С самого начала на развитие культуры Древней Руси огромное влияние оказала Византия. Однако Русь не просто слепо копировала культурные достижения других стран и народов, она адаптировала их к своим культурным традициям, к своему дошедшему из глубины веков народному опыту, пониманию окружающего мира. Поэтому правильней будет говорить не о простом заимствовании, а о переработке, переосмыслении тех или иных идей, которые в итоге на русской почве приобретали оригинальный вид.
6) –
7) Оно формировалось под влиянием мощных соседних империй, нередко представляло историческую переработку или прямое
8) заимствование их институтов права. Собственные правовые памятники у западных и южных славян появились относительно поздно.
Қазіргі таңда өздерін демократиялы деп орнықтырған әлемдегі мемлекеттердің басым көпшілігі зайырлылық қағидасын ұстанады. Зайырлылық қағидасы – конституциялық немесе ұлттық заңнамалар негізінде жарияланып, дін саласындағы мемлекеттік саясаттың басым бағыты. Американдық зерттеуші Ахмет Куру 2007 жылы АҚШ-тың Мемлекеттік Департаментінің әлемдегі «Діни бостандық жөніндегі баяндамасы» құжаты және өзінің зерттеулері негізінде 197 мемлекеттің мемлекет және дінаралық қатынастарының индексін жариялады. Аталмыш индекске сәйкес, зерттеуші мемлекеттерді төрт категорияға бөліп қарастырады, яғни 197 мемлекеттің 12 – діни мемлекеттер, ресми діндері бар 60 мемлекет, зайырлы болып орныққан 120 мемлекет және 5 анти-діни мемлекет.
Қазіргі уақытта әлемде секуляризм қағидатын ұстанатын мемлекеттер діни және ресми діндері бар мемлекеттерден әлдеқайда басым. Дегенмен, демократияның жалпыға ортақ моделі секілді, секуляризм концепциясының жалпыға ортақ үлгісі жоқ. Тіпті, оның батыстық немесе шығыстық үлгісі де жоқ. Батыс елдерінде секуляризм концепциясы әр түрлі түсіндіріліп, түрлі жолдармен жүзеге асырылуда. Діни ұйымдардың мемлекеттен бөлінуінің құқықтық мазмұны да әр елде әртүрлі. Мәселен, кейбір елдерде мемлекет пен діни ұйымдардың бөлінуі қатаң орын алса, оларды бөлу қағидатының көлемі кең, екінші бір елдерде мемлекет пен діни ұйымның бөлінуінде аса қатаң қағидат орнықпай, мемлекет діни ұйымдарға қоғамдық өмірдің маңызды салаларында айтарлықтай қызмет ету және ықпал ету мүмкіндіктеріне жол береді.
