Сәлеметсіз бе!Нұрдәулет Ақыш!Қалыңыз қалай?Барлығы жақсы ма?
Мен сіздің автор екенінізді Нағыз әже әңгімесін оқығанда білдім.Маған әңгіме өте қатты ұнады.Сіз оны керемет жаздыңыз.Әңгіме өте әсерлі.Менің алған сезімім аяныш пен қуаныш.Әңгіме ұзақ болса да мағыналы,қызықты болды.Мен оны тоқтамай жалғастырып оқи бердім.
Негізі әжелерге немересіне жылы жүрекпен қарап,мейірімін төккен тән болады.Тәртіпті болып,бізді де тәртіпке салғаны дұрыс болады.Өздерінің ақылдылығымен,жақсылығымен бізге үйреткені де тән.Еңбекшіл болуға үйретіп,жұмыс жасатқысса дұрыс.Міне,осы менің әңгімеден алған әсерімді,сезімімді білдірдім.Сау болыңыз!Аман болыңыз!
(скопируй и напиши в переводчик)
Война - страшное слово.
Война.. .Как много говорит это слово. Война - страдание матерей, сотни
погибших солдат, сотни сирот и семей без отцов, жуткие воспоминания людей. Да
и нам, не видевшим войны, не до смеха.
Солдаты служили честно, без корысти. Они защищали отечество, родных и
близких. Жестоко фашисты относились к русским людям, солдатам. Я смотрела
снимки музея "Памяти погибших". В этом путеводителе фотография камеры пыток,
а на стене этой жуткой комнаты надпись: "Оставь надежду всяк сюда входящий".
Эти страшные строки меня испугали, они как угроза. Жутко становится на душе.
Какое горе испытывали люди, когда в дом приходила похоронка. И все же такие
семьи надеялись на то, что мужья и дети вернутся домой.
Страшно при мысли, что война может начаться. Ведь она не может длиться вечно.
Нельзя воевать беспрерывно. Надо думать и о детях, и о матерях, и обо всех
людях прежде, чем начать войну. Мне нравится фраза : "Люди, давайте жить
дружно! "