Жазушының «Қан мен тер» романының дүниеге келу сыры осы сөздерде жатыр. «Қан мен тер» трилогиясын құрайтын «Ымырт» (1961), «Сергелдең» (19б4), «Күйреу» (1970) романдарынан, атының өзінен-ақ байқалып тұрғандай, төбеден жарқырап тұрған күнді аз кезіктіреміз. Ал, жарқырап шақырая қалса, кейіпкерлері тағы бір тозаққа ілінді дей бер. Өзінің бас кейіпкері Еламан тәрізді туынды ұдайы дерлік томырылып, үнсіз-түнсіз тұнжырап түнерген қалпынан жазбайды. Соның өзінде де туған өлкеге деген сүйіспеншілік сезімінің орны бөлек. «Қан мен тер» трилогиясы – ел, халық, оның әлеуметтік тағдыры туралы шығарма.
Жили-были старик со старухой. Когда закончилась у них еда, собрали по сусекам муки и испекли колобок. А он взял и убежал. Встретил зайца, потом волка и медведя, все они хотели съесть колобка, но он пел им песенку и убегал. Но вот попалась ему на пути хитрая лиса , она-то и съела колобка.
Перевод:
Бір кездері бір кемпірде бір кемпір тұрды.
Тамақ таусылып қалғанда, олар шағылған үстіне ұн жинап, шелпек пісірді.Ол алып, қашып кетті. Мен қоянды, сосын қасқыр мен аюды кездестірдім, барлығы да тоқаш жегісі келді, бірақ ол оларға ән айтып, қашып кетті.Бірақ содан кейін мылжың жолға түсті де, ол кішкене тоқаш жеді.