Қозылар корпеш - сулу баянының - xiii қазақ лиро-эпическая дастаны - ғасырдың xiv, жазып ал- арада ортада xix ғасырдың. дастан ауызекі нұсқаларда белгілі арада орындау сыбанбайдың ақыновтарының, бекбаудың, жанака, шоже болды. из около 20 нұсқа жанака нұсқасы ең белгілі. жазба нұсқада фольклордың жинаушыларының саблуковпен(1830 жыл) жазып ал- болжамдар ең таратып жібер-, г. дербісалинмен(1834 жыл), а. фроловпен(1841 жыл), ч. валихановым(1856 жыл). орыс тілде дастан шығар- м. путинцевпен 1865 жылы болды, кейін үшке деген ішіне ал- том радловтың в. жинағының "үлгілер халықтың әдебиетінің 1870 жылдың түркі бауы" болды[1]. ескі аңыз туралы ешкінің трагедиялық көңілінде корпеш және баян сулу: әлдебір достар жасынан гласит сарыбай және қарабай поженить өзінің тағы дейін біт- нұрға некелестір- -шағаларының поклялись. ұлдың туғыз- дождавшись, сарыбай барысында көңілдің өледі. дос досты тағы көрмеген ересектен- қозы және баян, бірақ некелік келісімнің узами, ақыры, дос досты полюбили. уақыт және опасыз қарабай өмірлік жоспарларды өтеді ауыстыр-. ол өзінің қызын соңмен жергілікті палуана кодардың тапсыруға уәде береді, бір күні оның оларын кендірден құтқардым. кодар бөгетпен ғашықтардың арасында болады. осы ақиреттік үшбұрышта бірінші ешкінің құтырған басын қаттап салды. назалы баян, кек алу чтобы өлтіргішке, айлаға деген сүйейді. ол соңмен кодардың ерге шықуға уәде береді, ана құдықты бұлақты сумен ол выроет. кодар үшін жұмысты қабылданады, барлық шұқырайа, сұм баян үшін шаштарды ұстай. қыз абайсызда өрімдерді: қияды кодар және тұңғиыққа деген құлайды біт-. ана ең қозылар кек ал-. оның көрінде аңыздың батыры шаншып қояды
Әке – асқар тау.Отбасында әкенің орны бөлек. Әке – сол шаңырақтың бар ауыртпалығын көтеретін, асырап-бағуға да, жақсы тәлім-тәрбие беруге де міндетті адам. Әке – бала үшін асқар тау. Әке қамқорлығы дегеніміз – отбасы мүшелерін әртүрлі пәле-жаладан қорғап отыратын қасиетті ұғым. Сондықтан әкені сыйлау, оған үлкен құрметпен, ілтипатпен қарау баланың парызы болмақ. Ақын Жарасқан Әбдірашевтың әке десе – ауылы, ауыл десе – әкесі есіне оралатын перзенттік жүрегі дамылсыз соққан. Қашан да қамқор болған сан үмітке, Өтермін сақтауменен салтыңды әсем. Көнбей ме көңіл шіркін кәрілікке, Өкпелеп қалмайсың ба «қартым” десем! Ақын үшін, «бір ауылдың бәйтерегі» – өмірдің ащы-тұщысын халқымен бірге татқан әкесі. Сондықтан ол әкеден алатын тәрбие де салиқалы болмақ. Әке – ұрпақтың панасы, үйдің басшысы, әрі тәрбиешісі. Ол тек бір отбасының ғана емес, ауылдың, рудың қамқоршысы, ел ағасы. Өмірге келген баланың әрбір сәтті қадамы әке үшін үлкен мәртебе, зор мақтаныш болмақ. Сондықтан да әке ақылымен жүру, ешкімнің ала жібін аттамай, адал ғұмыр кешу баланы тек жақсы болашаққа ғана әкеледі. «Әкеге бағыну – аллаға бағыну» депті Мұхаммед пайғамбарымыз. Демек, әкені ренжітпей оның айтқанының үдесінен шығып отыру әрбір перзенттің басты парызы екен. Ақылы мен пайымы терең аналар балаларын үнемі әкесін сыйлап, құрметтеуге бейімдеп отырады. «Әкең ренжіп қалар», «Әкең жіберсе, бара ғой», «Әкеңе барып сәлем бер», «Әкеңнің керегін дайында» деп әкеге құрмет, қызмет етуге баланы жасынан дайындап отырса, мұндай отбасында әрдайым тәртіп, ынтымақ пен бірлік болуы сөзсіз. Әке ұл-қызын намысшылдыққа, елі, руы, қала берді өз бауырлары үшін еңбек етіп, өмір сүруге баулып отырады. Әкенің мейірімі мен талап қойғыштығының, еңбеккерлігінің бала тәрбиесіне ықпалы көп.
ответ:Құсты суды күнді өсімдікті
Объяснение: