Ерғабыл әкесі Сапабекті қатты күтеді. Тіпті олар үйге келген кезде Ерғабыл жаңа қаз тұрған балаша тәлтіректей жүгiредi. Ол баласын, немересі, келінін қатты сағынады. Бірақ барлығы ол ойлағандай болмайды. Келіні жеңдері ашық, шұбар көйлек киген, шашын қидырған топ-томпақ келіншек шығады. Ал немересі болса атасы мен әжесін мүлде танымайды да. Ерғабыл өз немересі ауылда өз қолына алып қалғысы келеді. Оған Сапабек оның орыс мектебінде оқитынын сылтауратып, баласын қалдырғаны келмейді. Келіні болса ол үйде бөтен адамдай жүреді. Ол өз баласына осы үшін қатты ренжиді. Тіпті көңілі қалды деседе болады.
Сол үшін айтқым келетіні әр бала өз ата-анасын қиын жағдайда немесе бөлек қалдырып кетуге болмайды.
ответ: Туркеста́н (каз. Түркістан, تۇركىستان, туркм. Türküstan, узб. Turkiston, кирг. Tүркистан, уйг. توركىستان — «Страна тюрков»)[1] — название самобытного историко-географического региона Центральной Евразии и Центральной Азии, широко употреблявшееся в XIX веке и начале XX века[2].
Термин применяется в современном российском политологическом дискурсе в отношении пяти постсоветских республик, входивших ранее в состав Российской империи: Казахстан, Киргизия, Таджикистан, Туркмения и Узбекистан[3].
Объяснение:
1. Құмның 《Әнші құм》 аталуының өз сыры бар.
2. Жел соққан кезде ұсақ құм төмен қарай түседі.
3. Осы кезде сырнайдың даусына ұқсас әдемі әуен құлаққа естіледі.
4. Ал жел қатты соқса, ол үн реактивті ұшақтың даусына ұқсайды.
5. Жел соққан сайын құм түрін өзгертіп тұрады.