Ежелгі қазақ халқының қиялының ұшқырлығында шек жоқ.
Шыныменде, халқымыз ертеден-ақ сондай көреген, арманшыл, болашаққа үлкен сеніммен қараған. Оған дәлел, біз оқыған ертегілер, аңыз-әңгімелер, жыр-дастандар. Мысалы: Көлтауысар, Таусоғар, Желаяқ, Толағай және тағы да басқа. Ал батырлық жырлардың жайы бір бөлек. Суға салса батпайтын, отқа жанса күймейтін, қылыш шапса кеспейтін, жылдап емес күн сайын өсетін алпауыт батырлар да бар. Мақал-мәтелдер, жұмбақ, өтірік өлеңдер де қазақ халқының қиялының ұшқырлығын көрсетеді деп ойлаймын.
Абай 10 тамыз 1845 ж. қазіргі Семей облысының Шыңғыс тауларында Қарқаралының аға сұлтаны Құнанбайдың төрт әйелінің бірі, екінші әйелі Ұлжаннан туған.
Ақынның арғы тегі Орта жүз Тобықты Арғын ішіндегі Олжай батырдан басталады. Олжайдан Айдос, Қайдос, Жігітек есімді 3 ұрпақ тарайды. Бұлардың әрқайсысы кейін бір-бір рулы ел болып кеткен. Айдостың Айпара деген әйелінен: Ырғызбай, Көтібақ, Топай, Торғай, деген 4 ұл туады.Бұлардың әкесі момын, шаруа адамы, ал шешесі өткір тілді, өр мінезді әйел болған.