Қазақстан халқы Ассамблеясы — 1995 жылғы 1 наурызда Қазақстан Республикасының Президентінің Жарлығымен құрылған Мемлекет басшысы жанындағы консультативті-кеңесші орган.[1] Ел Президенті Н.Ә. Назарбаев Қазақстан халқы Ассамблеясын құру идеясын алғаш рет 1992 жылы Тәуелсіздіктің бірінші жылына арналған Қазақстан халқының бірінші форумында жариялады. Мұндай институтты құру қажеттілігі саяси тұрғыдан, сондай-ақ жаңадан құрылған, тәуелсіз, полиэтносты, поликонфессиялық мемлекеттің тұрақты дамуы тұрғысынан туындаған еді. Аталған бастама мәдениет аралық диалогты нығайтудың жаңа кезеңінің негізін қалап, этносаралық қатынастарды дамыту мәселелерін жоғары деңгейде шешуге мүмкіндік жасайтын әлемдік тәжірибедегі тың бағыт болып табылды. Жиырма жылдық тарихында Ассамблея қарқынды дамып, елеулі өзгерістерді бастан кешірді. Оның дамуы барысында Н.Назарбаевтың этносаралық толеранттылық және қоғамдық келісімнің қазақстандық үлгісі қалыптасты. Осы жылдар ішінде Қазақстан халқы Ассамблеясының институционалдық құрылымы нығайып, қоғамды ұйыстырушы әлеуеті толысты, ол халық дипломатиясының маңызды күретамырына айналды. Бүгінде Ассамблея ел Президенті Төрағалық ететін конституциялық орган болып табылады. Бұл оның ерекше мәртебесін айқындайды.
5 сөйлемнен асадыы болатын шығар.
Қазіргі әлемдік саясат және жаһандық
мәселелер
Әлемдік тәртіптер мен қатынастар үнемі
өзгерісте. Әрбір мемлекет осы жүйеден өз
орнын алуға тырмысады. Адамзаттың жалпы
дамуы барлық мемлекеттер еріксіз
есептесетін ортақ заңдылықтарды және даму
тенденцияларын тудырады. Әлемдік
тәртіптерге жаһандық экологиялық
өзгерістер, соғыстар қаупі, ядролық
қауіпсіздік, азық-түлік тапшылығы, әлемдік
ортақ ақпараттану, түрлі індет аурулары,
индустриалдық-техникалық ортақтану,
техногендік катастрофалар, халықаралық
терроризм, наркотрафик, халықаралық
заңсыз қару сату, халықаралық
қылмыскерлік, адамдарды құлдыққа сату,
діни экстримизм т.б. әлемдік қауіптер мен
қайшылықтар үздіксіз өз ықпалдарын тигізіп отырды.
Объяснение: