Қар барысы.
Қар барысы немесе ірбіс - аулауға тыйым салынған, санының азайып кетуіне байланысты халықаралық және 1996 жылы ұлттық «Қызыл кітапқа» енгізілген жануар.
Мекендейтін жерлері: Орталық Азиядағы таулар, Солтүстік Үндістан, Пәкістан, Байкал, Тибет өңірлері.
Қазіргі таңда барыстың саны өте аз, ал таралу аймағы тарылып, барыстың саны кемуде.
Барыстар көбінесе басын мәңгі қар басқан тасты тік беткейлер мен қияларда көп жүреді. Қыста қар қалың түскенде, барыс таудың орманды белдеуіне дейін төменге түседі.
Олар архар, тау теке, тау ешкі, елік, ұлар мен кекілік секілді жануарлар мен құстармен қоректенеді.
Барыстың дене тұрқы 125 – 135 см, биіктігі 60 см, құйрығы 90 – 100 см, салмағы отыз – қырық килограмдай. Түсі көк сұр, теңбіл шұбар, сақина тәрізді дөңгелек қара дақтары бар, жүні ұзын әрі қалың.
Ақыл мен сезім расыменде адамда емес табиғатта да бар.Өйткені табиғат кейде күліп тұрса онда күніміз жайнап жайсан болып тұрады, ал егер кейде күрсінсе табиғата нашар сезімде күн күркіреп,жел соғып, жанбыр жауады.Сондықтан да табиғатын да сезім мен ақылы бар сол үшінде біз жер анамыз табиғатты қорғап, аялаумыз қажет. Ақыл мен сезім әрине а да бар. Біз ақылымызды білімге, жана техналогияға жұмсаймыз және таға басқаға,ал сезім біз үшін қымбат әрине. Біз сезімді махаббат үшін және осы сезім арқылы қамқорлығымызды басқаларға, табиғатқа да көрсете аламыз. Мен Бауыржан Момышұлы атамыздын сөзін, ойын осылай түсіндім.
Объяснение:
Бұл өз ойым пайдалы деп ойлаймын.