Барлығы дерлік бәрі қалаған нәрсені істей алу үшін барынша көп ақша табуды қалайды. Қазіргі әлемде біз сатып алатын көптеген нәрселер бар. Сонымен қатар, көптеген адамдар ақшамен сатып ала алмайтын көптеген құнды нәрселер бар екенін айтады.
Бір жағынан, көптеген адамдар ақша бақытты әрі жайлы өмірді ұйымдастыра алады деп есептейді. Үлкен үйге, тиісті білімге, жайлы және қымбат автокөлікке ие бола отырып, бұл нәрселер біздің арманымызды бала кезінен қалыптастыра алады.
Екінші жағынан, қоғам әрқашан көп табатын адамдарға құрмет көрсетеді. Сонымен қатар, ақша - қуат пен бақыт. Дегенмен, сіз өзіңіздің ақшаңызға денсаулықты сатып ала алмайсыз. Адамдар салауатты болу бай болудан гөрі маңызды екенін түсінеді. Шын мәнінде, ақша сізге өмірдегі ең құнды нәрселер болып табылатын махаббат пен достық сатып алуға көмектеспейді, кем дегенде менің ойымша.
Қорытындылай келе, мен өз өмірімізде бақытты әрі сенімді сезінемін, мен бұл адамның ең маңызды құндылықтардың бірі деп санаймын. Басқа адамдар сізге ақша емес, бақытты етеді. Ақша қаражатының болуы билікке ие, бірақ сіз бақытқа ие болдыңыз дегенді білдірмейді.
Бақылау
Өңдеу
Абай лирикасы кең көлемді мол қазына; биігі бітпес, тереңі таусылмас сырлы мұра. Абай лирикасы сала-сала. Жалпы лирика деген ұғымға қандай қасиеттер тән болса, Абай өлеңдерінде соның бәрі бар. Абайды бірыңғай қайғының, яки қуаныштың ақыны деуге, не мұңшыл, не күлкішіл ақын деуге тіпті де болмайды. Абай лирикасында осының бәрі түгел, түтас жатыр. Оның сырлы жырларындағы сәл ғана, ең бір жай сезінудің өзі оқырманның жан жүйесін, көңіл күйін түгел тебіренте толқытып, барлық пернені түгел басып, барлық шекті түгел сөйлеткендей сайрайды. Бұл - ғажайып құбылыс.
Абайдың саяси-әлеуметтік лирикасын талдар тұста, алдымен, ақын - өз дәуірінің үні екенін ескеру шарт. Суреткер өзі өмір сүріп отырған қоғамнан тыс, жеке-дара қалып, томаға тұйық өмір сүре алмайды. Ен өзіндік дүние танымына сәйкес әлеуметтік көзқарасы бар. Сондықтан, өмір құбылыстарын суреттегенде оған өз қарым-қатынасын көрсетпей қала алмайды. Өз шығармасында сәулелеңген өмір шындығы туралы өз кесімін айтып, өз «үкімін» шығарады. Абай да өз лирикасының керекті жерінде кейбір қоғамдық қатынастардан белгі бере отырып, өзінің өмірге көзқарасын, таным-тапғамын, идеялық бетін айқындайды. Абай - өз дәуіріне қатал сыншы болған адам. Қараңғы даладағы қат-қабат қарау әрекеттер - заңсыздықтар мен зұлымдықтар ақынды қатты күйзелтеді де, дәл осы жеке басқа тән жай- күйлер енді бірде арнасынан асып, қоғамдық сипат алған. Сонда, ақынның бір адамды сынағаны - сол сияқты бүтін бір қауымды сынағаны, тілін болыс пен ұлыққа түйресе, сол кеселді туғызып отырған патша әкімшілігіне түйрегені болып шығады.