Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]

Кесе тарту етіп отырған әже, немере немесе шөбересімен
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Алдымен әже тәрбиесі арқылы бала жақсы-жаманды ажыратып, үлкен-кішіні тани бастайды. Мінез-құлық, тіл тәрбиесі қалыптасып, бала үй шаруасына бейім, елгезек тілалғыш, мейірімді болып өседі. Әженің алдын көрген балаға былайғы жұрт тәрбиелі бала деп баға береді. Әже тәрбиесі көбіне «олай істеме, былай істе», «бүйтсең жаман, өйтсең жақсы»деген вербалды сипатта, ақылгөйлік мазмұнда болып, әженің мейірімі мен жүрек жылуына бөленіп өседі. Осылайша жас бала қазақы ортадағы моральдық-этикалық нормалармен таныса отырып, адами тұлғаның қалыптасуына ғана емес, дәстүрлі ырым-тыйымдар жүйесінің қағидаттарын біртіндеп бойына сіңіре бастайды.
Жеті-тоғыз жастан әрі қарай тұңғыш немере ұлдың тәрбиесі атасының қолына өтеді, Ал қыз немеренің негізгі тәрбиесі әженің қарамағында болады. Бұл кездегі тәрбиенің мазмұны атаға ілесе жүріп, көрген-білгенін көңілге тоқудан құралады. Атасына ілескен бала алыс жерлерді, ел жақсыларын, сыйлы ауылдарды көріп, жиын-тойға т.б. қатысып, соларды ұғынуға, білуге тырысады. Атаның «визуалды» тәрбиесінен өткен баланы былайғы жұрт көргенді бала деп атайды. Қазақ паремеологизмі Атың бар да жер таны желіп жүріп, атаң барда ел таны еріп жүріп деп кеңес береді. Ел тану, жер тану көргенділікке жатады. Қазақтың дәстүрлі бала тәрбиесінде көргенділік тәрбиенің ең жоғарғы формасы болып табылады. Әже мен атадан тәлім алған немеренің рухани жағынан тәрбиелі, көргенді азамат болып, ержетуінің, елдің аузына ілігер көшелі азамат болып қалыптасуының негізі осылайша қаланады
сол үшін әжемізді бағалай білейік
Басқа бешбармака Қазақстанда куырдак - шақырайған бауырдан картоппен танымал, баурсаки - шошқа майымда обжаренного қышқыл қамырдың асамдары; орынына нанның сендерге самсу - ескі пештерде-тандырларда испеченные үшбұрыштық шелпектер әперетін. Қарамастан және ақ, әлбетте, сендерге ауыз тиу придется қымыз - айрықша қиюмен ашыма кобылье сүт, емдік ұрғашылыктармен ие боламын. Қымыздан деген тартын-, бы қандай экзотикалық на дәмді ол не бой көрсетті, болмайды.
Өзбектер үйдің кеспесін айрықша сүйеді, оны пайдалана және сияқты дербес табақты, қарамастан және сияқты заправканы көжелер үшін. ең таратып жібер- табақтармен из кеспеден лагман - ара суда ұзын, тұздықпен из еттен мен көкөністің үлкен санымен заправленная отваренная кеспе саналатын, қарамастан және нарын -, сорпамен из ара суда жіңішке жай- қамырдың отваренных асам деген тураулы және жапырған кеспе. Нарын алдымен және ғана сонда айрықша мерекелік уақиғаларда әперді, қашан үйде ылғи ер жиналды.
Сірә, ердің басымдығы астың қамдас- шығыста өте айқын. Мәселен, қарамастан
қандаи мәтін
Объяснение:
пркрепить етіп қоишы