Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.
Нағыз қымбатты адам меня үшiн − осы менің апа. Менің мамочкаым жарқын, рақымшыл, назды, назды, шат. Ол ортаншы өсунiң, сымбатты, Қалай? Қалайша? Березко, және тіпті әйелдік. нее Қасында өте әдемілар бұйралар қыллар, есіне саллар алтындай масақты еденда. менің апанiң Көз ы көгілдірлар, Қалай? Қалайша? васильки. Олар әрқашан айқынлар,излучающие ізгіниетшілік. менің апанiң Еріны ашық қызыл цвета, крадется жетілген шиенiң. менің апанiң Адамы әрқашан озарено назды күлімсіреумен, қай көңіл өркендетады және шаршағандық шешады. апа Сөйлеады тыныш, назды үнмен. Тыңдау және сөйлесу олнiң қызық және көңіл сүйсіндірерлік. мамочкажуғыздыру тіпті шыдамды, көнгіш. Олнiң барлығыы құрметтеадылар және сүадылар. Ол қоштаунiң істеады мүшкіл минутына және мазалы кеңес иелету. Мен тіптісвою апани сүамын және игілікті ол@@га всё ұйықтатушы, что ол істеди және меня үшiн істеы. апани Жуғыздырамын мен сүамын её сұлулықни, мейірбандықни және жәйша ТА үшiн, что ол менің апаым. Ғой адамнiң бейбітшілігына оңдыроқ апанiң жоқ. Апа қамын жеады біз туралы ағамен нағызнiң біздіңнiң туусы, сыйға тартады біздерға своё тепло, мейірбандықни және свою ана сүйіспеншілік. қашан? Было тепло біздер вырастаем, апа бұрынғыша біздердiң сүады, Қалай? Қалайша? балалық шағына. хал-ахуал в керекті тықылроқ апани атауу назды сөз:мамочка, мамуля. Было тепло егер біздер себяболамыз ерту нашар, апа бұрынғыша сүунiң болады. Ал мен. .. Мен тіпті своей апа ы мақтанамын.
Оқи салшы))
Күндердің бір күні Жылан жер жүзіндегі жанды мен жансыздарға мынадай арыз айтады:
— Мені Тәңірім сендердің бәріңнен кем жаратыпты. Аяқ-қолым жоқ. Басымды көтере алмай, жер бауырлап қалдым. Не жеп, не қоярымды да білмеймін. Сендердің бәрің бір бүтін тілдісіңдер, ал мен айыр тілдімін. Ойлап отырсам, жанды мен жансыздың ішіндегі сорлысы мен екенмін. Маған ешқайсыңның жәрдем еткілерің келмейді. «Сен қасіретті көп тарттың, ондайлар әрдайым әділ келеді, сен барлығымызға патша да бола аласың» деп, сөзбен болса да жұбатып кетпейсіңдер, – деп, ол екі көзінен қанды жасын сорғалатып, ағыл-тегіл жылайды.
Жанды-жансыздың барлығы жыланға аяныш білдіріп, өкпесін орынды көреді, «қарасың деп шықпайтын, қара қылды қақ жарған, ақ жүрек ақылшымыз болар» десіп, өздеріне патша етіп сайлайды.
Жыл артынан жыл, күн артынан күн өтіп жатады.
Күндердің күнінде Жыланекең: «Бүкіл әлемге патша болып, барлық билікті өз қолыма алсам, бұдан да жақсы тұрар едім. Көзіме көрінген тамақты ішпей, дүниедегі жандылардың ең тәтті қандысын жер едім», – деп қиялдайды. Қан дәмін айыра алатындарды шақыртады. Қос қанатын делдитіп, аяқтарын шілтитіп, қуарып Шіркей, тұмсығын едірейтіп Маса, патшаның көңілін табам деушілердің бәрі келеді.