Меніңше бұрынғы жастар тәрбиелі болды.Бұрындары бала тәрбиесіне жақсы қараған,аналар үйде болып бала тәрбиесімен айналысқан.Тентекті ауыл ақсақалдары бар бәрі бірігіп тәрбиелеген.Қазақтың қонақжайлылығы,ақ көңіл адалдығы,мейірімділігі,шынайылық,достық ,махаббат сезімдері тәрбиемен жастарға беріліп отырған.Кітап оқушылар көп болған жастардың арасында,кітап адамды рухани байытатынын айтсақ онда бұрынғы жастар рухани бай болған.Біздің заманда кітап оқитындар өте аз,жастар вертуальді әлемнен шыға алмай жүргені өтірік емес. Бұрынғы жастар Отан алдындағы екі -үш жыл әскери борышын өтеген,ал қазіргі жастарымыз бір жылғы әскери борышын өтегісі келмей қашып жүреді.Достық,махаббат сезімдеріндеде шынайылық бұрындары көп болған секілді.Олар ғаламтор арқылы таныспаған,шынайы өмірде шынайы достасқан.Әрине қазіргі жастардың білімі күшті бірақта сол шынайылық,мейірімділік,адал достық сирек кездеседі.Заманмен бірге адамның болмысы өзгерді десекте болатын шығар.
Арман алысқа жетелейді демекші менің де өз арманым бар.менің арманым-әнші болу.әншілікті жаным сүйеді.бірақ бұл жай ғана ойым,болашақта басқа мамандық таңдап қалуым да ғажап емес.жалпы өзім патриоттық,лирикалық,классикалық әндерді сүйіп тыңдаймын.«армансыз қанатсыз құспен тең» демекші армансыз да болмайды.қазіргі арманым ата-анама үлгілі қыз болып,сабақты жақсы бітіру.ата-ана ң көз қуанышы,бірақ қыз үшін ананың орны өте зор,сондықтанда анамды қуантқым келеді.жаман оқимын дей алмаймын,құдайға шүкір сабақты жақсы оқып жүрмін.арманымыз биікте болсын! әрқашанда арманымызға ұмтылып,талпынып,шарықтау шегіне жетейік достар!
