ХІV-ХV ғасырларда Сайрамға жақын маңда орналасқан Шымкент қаласы қауырт өсіп, тез дами бастады. 1425 жылы жазылған Шарафад-дин Али Иаздидің «Зафар-нама» шығармасында «Шымкент» атауы Сайрам маңындағы қыстақ ретінде ауызға алынады. Алайда кездейсоқ табылған тас қару бұл жерде адамның сонау тас дәуірінде – бұдан ондаған мың жыл бұрын пайда болғанын дәлелдейді. Ғалымдардың көрсетуінше, мұнда андроновшылар дәндік тары, бидай егіп өсірген, ірі қара мал ұстаған, қой баққан. Мыс пен қола металдарынан еңбек құралдарын – балта, пышақ, пішен шабатын шалғылар, қару-жарақ пен әшекейлер т.б. жасаған. Шымкент жерінде сақ тайпалары жасаған қола ұшты жебелер, қанжарлар тәрізді сақ қару-жарақтары табылған. Сақ ұрпақтары – кангюйлер б.з.д. І мыңжылдықта Сырдарияның орта ағысында аса қуатты Кангюй
Менін отбасым! Мен оз отбасымды жаксы коремин. Менин отбасымда акем асыраушы, анам камкоршы, агам коргаушы. Акем аркашан менин айтканымды орындауга тырысады. Менин унаган заттарымды ар дайым алып береди. Мен акемнен айтканын булжытпай орындаймын. Бирак бул корыккандыктан емес, бул акеме деген суйиспеншиликтен. Анам мен ушин ерекше жан. Анам ардайым мени демеп, акыл кенес берип журеди. Ал агам мени ар дайым баскалардын ренжитуинен коргап журеди. Маган али кунге ешким ренжитип кормеген. Себеби мен кишкене болсын буртиган туримди агам корсе, тыныш отира алмайды, ардайым конилимди тауып алады. Менин отбасым менин кишкентай 1 ши отаным.
