Имя существи́тельное (или просто существительное) — самостоятельная часть речи, принадлежащая к категории имени и классу полнозначных лексем, может выступать в предложении в функциях подлежащего, дополнения[1] и именной части сказуемого. Существительное — самостоятельная часть речи, обозначающая предмет, лицо или явление и отвечающая на вопросы «кто?» или «что?». Одна из основных лексических категорий; в предложениях существительное, как правило, выступает в роли подлежащего или дополнения, а также обстоятельства или сказуемого.
ответ: мысалы: Бірінші сөйлем «Менің ойымша, зар заман өлеңінде қазақ халқының орыстарға тәуелді болғанын көре аламыз.
Екінші сөйлем «Себебі, мен оны былай түсіндіремін…
ол кездСССР заманында дым білмейтін орыстар таққа отырып үлкен елді басқарған жәнеде қазақтарды құл қылған.
Үшінші сөйлем «Оны мен мына фактілермен, мысалдармен дәлелдей аламын
орыс₋бүркіт қазақ₋түлкі.
Соңғы сөйлем «Осыған байланысты мен мынадай қорытынды шешімге келдім
қорытындылай келе қазақ халқы бұл қиындықтарды артқа ысырып өзінің егемендігін ала алды
ответ: мысалы: Бірінші сөйлем «Менің ойымша, зар заман өлеңінде қазақ халқының орыстарға тәуелді болғанын көре аламыз.
Екінші сөйлем «Себебі, мен оны былай түсіндіремін…
ол кездСССР заманында дым білмейтін орыстар таққа отырып үлкен елді басқарған жәнеде қазақтарды құл қылған.
Үшінші сөйлем «Оны мен мына фактілермен, мысалдармен дәлелдей аламын
орыс₋бүркіт қазақ₋түлкі.
Соңғы сөйлем «Осыған байланысты мен мынадай қорытынды шешімге келдім
қорытындылай келе қазақ халқы бұл қиындықтарды артқа ысырып өзінің егемендігін ала алды
Имя существительное — это самостоятельная часть речи, которая обозначает предмет и отвечает на вопросы кто? что?