Будние күндерде мен әншейін почти алты сағатта тұрамын. Мен ерте тұру жек көремін, бірақ мәжбүр, себебі бас менің маған бой күннің алқындыруға керекке көп жұмыс. Мен кереуетті заправляю, жуынамын, өзінің киімін киемін және ауыз-үйге таңғы ас іш- барамын. Менің мамам әншейін таңғы асты мен дайындайды, бірақ анда-санда мен сол өзі жасаймын. Мен өзінің таңғы асын өзі дайындасам, мен бұрын тұруға керекке. Мен кесек-кесек таңғы астарды жек көремін; мен кофенің табақшасын және бутербродты предпочитаю. Кейін мен мектепке деген барамын. Сол едәуір ұзақ менің үйімнен, қарамастан және мен анда автобуста барамын. Мен екіге дейін мектепте оқимын немесе күннің үш сағатының, сол от аптаның күнінің тәуелді болады. Кейін мен үй келемін және түстік ішемін. Мен үлкен түскі асты сүйемін; себебі, қашан мен үй мектептен келемін, мен ашпын. Кейін менің түскі асымның, тең сағат мен демаламын, ал кейін мен менің үйдің тапсырмасын жасаймын. Бас менің аз еркін уақыт болсам, мен какую-нибудь жұмысты ша үйге жасаймын. Мен еденді сыпырамын, жиһазды тазалаймын және кілемдерді мен көмек тозаңсорғыштың алдырамын. Анда-санда менің мамам сұрайды, чтобы мен соң сатып ал- кеттім. Бұдан әрі бас менің
А ң қол жеткізген ұлы игіліктерінің бірі - білім қазынасы. Ол ұрпақтан-ұрпаққа ауызша, жазбаша түрде немесе әдебиет арқылы да жеткен. Кітап а ң сан ғасырлық ақыл-ойының жемісі, тарихы мен тағылымының алтын сандығы. "Кітап дегеніміз - алдыңғы ұрпақтың артқы ұрпаққа қалдырған рухани өсиеті. Кітап оқудан тыйылсақ, ой ойлаудан да тыйылар едік", - деген еді Ғабит Мүсірепов. Кітап таңдап, талғап оқи білу, оны түсіну мен түйсіну, алған әсерді өмір қажетіне жарата білу - әрбір адамның білігі мен білімін, пайымы мен парасатын айқындайтын алғы шарттардың бірі.
"Кітап маған тақтан да қымбат"