3-тапсырма. Еліктеу сөздерді тауып айт. Бір кезде үйде жарық жалп етті. Мен шыққанда есік тарс етті. Таңертең сағат шыр етті. Даладан мәшине гүр етті. Ол қисалаң-қисалаң етіп келеді.
Ана жайлы ойыңды, айтып тауса алу мүмкін емес. Әркімнің өз анасына деген махаббаты шексіз. Мен де анамның маған сыйлаған мәнді өмірі үшін алғысымды айта отырып, өз ойымды аз да болса жеткізгім келеді. Ана! Ана! Ана! «Ана» дегенде толқымайтын жүрек, толғанбайтын жан жоқ. Осы үш қана әріптен тұратын «ана» сөзінің астарында ұшан теңіз ой жатыр. Ана — әрбір а үшін ең ыстық, жанға жақын, мағыналы да қастерлі сөз. А алғаш дүние есігін ашқанда ананың ақ сүтімен бойына нәр алады, ана құшағына еніп, ана мейіріміне бөленеді. Адамның аузынан шығатын ең алғаш сөзі де – «ана». Міржақып Дулатов ағамыз айтқандай, бізді сүйетұғын, күйетұғын, әрқашан қамымызды ойлап жүретұғын абзал жанды адам, бұл – ана. Алдыңа қойған мақсатыңа жетуің үшін ана жанын қиюға да дайын. Ана баласының үлгілі азамат боп өсуі үшін бар күшін салып, тер төгеді. Ананың махаббатына, құдіретіне тамсанған талай ақын әнін арнап, жырын жазып, талай жазушы қалам тербеген. «Анаңды меккеге үш арқалап барсаң да, қарызын өтей алмайсың» деген дана қазақ халқы. Шынында да, осыншама қиналып, көз жасын төге жүріп, бізді өсірген анаңа қолыңнан келгеніңнің бәрін істесең де, оның бәрі анаңның түн ұйқысын төрт бөлген бір күніндей ғана. Өз парызыңды өтеу, бұл – ана алдындағы парызды өтеу.Қаншама байлық иесі болсаң да, әлемге әйгілі адам болсаң да, анаңды, оның саған жасаған жақсылығын ұмытпау – сенің өмір бойындағы борышың. Қай адам қолынан келген сый – құрметін жасамады десеңші, шіркін! Бірақ соның бәрі анаңның бір ауыз жылы сөзіне де жетпейді. Дүниенің нұры, өмірдің гүлі, қызықтың қызығы – ананың қолында. Ана бір қолымен бесік тербетсе, екінші қолымен әлемді тербетеді. Қорыта айтқанда, барлық адам ана алдындағы парызын өтеп, ақ сүтін ақтап, ананың шашына ақ түсірмей, тек осы киелі жандардың бақытты болуын ойлау керек. Себебі ең бақытты адам – анасы бар адам. Жер бетіне жақсылық нұрын себетін аналарымыз аман болсын!
Жаралы торғай Бір күні орманда Айым жеміс-жидектер жинап жүрген еді. Күн салқындау. Айнала құстардың әсем әндеріне бөленеді. Айым бұл қатты ұнады. Оңға бұрылса бұлбұл сайрайды, солға бұрылса торғайлар шиқылдайды. Табиғат-ана да осы әнге қосылады.Бұлақтың сылдыры мен жапырақтардың сыбырлағаны қандай рахат! Айым осы тамаша үннен зор ләззат алды. Түске қарай ол үйіне қайтпақшы болды. Бірақ жолда ол қара жыланды кездеседі. Айым шошып кетті. Біріқ жылан Айымға назарын аудармады.Жыланды қызықтырған ұядағы кішкентай балапандар болған еді. Айналада балапандардың қамқоршы анасы көрінбейді. Байғұстар әлі ұша алмаған. Айымның жаны аши бастады. Бірақ ол не істей алады. Лезде бір торғай ұшып келеді. Жыланға төтеп беруге дайын болған торғай бірнеше рет жыланға шабуыл жасайды. Ақыры жылан қашып кетеді. Алайда, батыл торғай жарақаттанып қалады. Айым байғұс торғайды аяп, ұяменен үйіне алып барады. Үйіндегі ата-әжесіне болған оқиға жайлы баяндап береді. Әжесі торғайдың жарақат алған жерін арнайы маймен жақсылап майлап байлап қояды. Ал атасы балапандардың ұяларын сарайдың ішіне терезеге жақын жерге қойып қояды. Айым ата-әжесінің амқорына риза болады. Бір апта ішінде торғай сауығып кетеді. Балапандар да ұшыға үйренуге дайын. Міне , ғажап! Айым оларды қайта орманға алып келіп, бостандыққа жібереді.
жалп етты, тарс етты, шыр етты, гур етты, кисалан кисалан етып келды