В русском языке принадлежность одного предмета другому обозначается при притяжательного местоимения. Мысалы: мой дом, его дети и т.д.
В казахском языке значение принадлежности передается путем присоединения к основам личных местоимений суффиксов родительного падежа -дың/-дің, -тың/-тің, -ның/-нің.
Форма принадлежности образуется путем прибавления к существительному в единственном и множественном числах следующих окончаний:
а) если конечный звук основы согласный:
І лицо -ым/ -ім /м
ІІ лицо -ың/ -ің
вежливая форма -ыңыз/ -іңіз
ІІІ лицо -ы/ -і
б) если конечный звук основы гласный:
І лицо -м
ІІ лицо -ң
вежливая форма -ңыз/ -ңіз
ІІІ лицо -сы/ -сі
Во множественном числе к основе слова прибавляется сначала суффикс множественного числа -лар/-лер, -дар/-дер, -тар/-тер, а затем притяжательные окончания:
І лицо -ымыз/ -іміз
ІІ лицо -ың/ -ің
вежливая форма -ыңыз/ -іңіз
ІІІ лицо -ы/ -і
Берілген сөздермен сөйлемдер құрастыру.
Өнер адамдары "сахнаның киесі мен құдіреті бар" деп айтып жатады.
Бұл жәдігер ежелгі қала орнынан табылған.
Білім - ешқашан таусылмас байлық деп білемін.
Көріпкел болу үшін адам бойында ерекше туа біткен қасиет болу керек деп ойлаймын.
Ежелде ата - бабаларымыз сәуегейге сенген болатын.
Әжеміздің 80 жас мерейтойын әлі де тойлап, аяулы әжемізді салтанатқа бөлеп жатырмыз.
Лоторея билетінен ұтыс шығып, Серік ойламаған жерден байлыққа белшесінен батты.
Біз шамалы дамылдап, жүрек жалғап алдық.
Асқар мектепке келді, сабақ басталып кетіпті. Автобуста адам көп екен,Сәуле қарт адамға орын берді. Маржан гүлге су құйды, гүл жайқалып өсті.