Атау септік. Бел, Лақ, Қарға
Именительный (Основной) падеж. Поясница, козленок, ворона
Ілік септік. Белдің, Лақтың, Қарғаның
Родительный падеж. Поясницы, козленка, вороны
Барыс септік. Белге, Лаққа, Қарғаға
Дательный (Направительный) падеж. К пояснице, козленку, вороне
Табыс септік. Белді, Лақты, Қарғаны
Винительный падеж. Поясницу, козленка, ворону
Жатыс септік. Белде, Лақта, Қарғада
Местный падеж. В пояснице, у козленка, у вороны
Шығыс септік. Белден, Лақтан, Қарғадан
Исходный падеж. С поясницы, от козленка, от вороны
Көмектес септік. Белмен, Лақпен, Қарғамен
Инструментальный (Творительный) падеж. Поясницей, Козленком, Вороной
Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Жылдам-баяу,жай,ақырын