Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Сол жазды мен жайдан-жай тамаша жасадым! Мен жүр- қаланың сыртына, на саяжай, на табиғат. Да мен ұзақ уақыт шегінде қаланың жасадым. Үшін барлық сол жазды, мен адамның үлкен санымен шығармашылықпен айналысушылардың танысқан. Арада біреуде дәрежеде олар өмірге деген менің назарларымды өзгертті. Маған бол- қызық олармен аралас-, ғой анда-санда олай жанмен бөлу сүйкімді өзінің бос уақытының. Уақыттың үлкен санын мен саябақтарда жасадым, тынымбақтарда және аллеяларда, отырғышта отыра, ең қызықты кітапты почитывая. Үшін уақыт демалыстардың мен кітаптың көпшілігін оқып тастадым. Бірақ емес менің жатпай-тұрмай арнаулы парасаттың бол- болды. Да үшін сол жатпай-тұрмай мен денені жамап-жасқадым. Ұлы айту "аман денеде аман рух" дұрыс. Мен өзінің уақытын спортқа тәуелдедім. Мен есептеймін, не сол жазды абзал жасады және пайдалы. Мен даңққа деген демалдым!