Жазу шамамен бес жарым мың жыл бұрын пайда болды. Шумерлер жазып, не болмаса ұшына палочками, выдавливая арналған саз балшық тақтайшаларға штрихтар түрінде сыналарды. Осыдан осындай хаттың атауы пайда болды — сына жазуы. Ежелгі уақытта адамдар жай ғана қарастырылған заттарды салған. Мұндай рецепттер әртүрлі халықтар арасында болды: мысырлықтар, ацтектер, қытайлар және басқалар — содан кейін олар да нақты жазбаларға айналды. Естімейтін адамдар қолданатын ымдау тілдері бар. Оларда сөздер қол қимылымен беріледі және мұндай тілдер әдетте жазылмайды: хатта олардың сөйлеушілері естіген адамдар сияқты сөздерді қолданады.
Объяснение:
Қазақ әдебиетінде өзінің інжу-маржан өлеңдерімен өнегелі із қалдыра білген ғажайып ақындардың бірі – Мағжан Жұмабаев. Кіршіксіз сезім мен пәк махаббатқа толы өлеңдері – ғаламат шабытының көрінісі. Кең кеудесінен нұр болып төгілген лирика иірімдері ақынның армансыз лебізіндей. Мағжан ақын мен оның лирикасы біртұтас егіз дүние болып бірігіп кеткен. Әр ақынның, жазушының өзіне ғана тән жазу стилі мен ерекшелігі болады. Ақын – бұр лирикалық қаһарман, ол өзінің атынан тіл қатып, өлең сөзбен “сөйлейді”. Дәл осынау Мағжан Жұмабаевтың «ақындық менін» танытатын өлеңдеріне «От», «Пайғамбар», «Күншығыс», «Тәңірі», «Орал тауы», «Түркістан» атты от-жалынды жырларын жатқыза аламыз. Бұл өлеңдерінде өзара тартылып жататын үлкен идеялық желіні байқаймыз.
1)Ағаш табиғаттағы ауаны тазартып отырады
2) Өйткені ағаш отырғызсақ басқаларға көмегіміз тиеді
3)Ия