Менің ең басты тілім-қазақ тілі.Әрбір тіл -ол біртұтас әлем.Тіл тек қана оқытушы емес,ол тірі табиғат, адамның және халықтың байлығы мен қазынасы.Ол әрбір адамның махаббатын,жылулығын,сезімін білдіру үшін өте қажет.Сенің қазақ тілін білгенін өзінңің туған жеріне деген,халқына деген ,сыйластыққты білдіріп, еліннің тарихына, болашағына өрлеуіне көп көмек көрсетеді.Қазақ тілін білу бүкіл Қазақстандықтықтардың борышы .Туған жерімізді,елімізді аялап,тілімізді қастерлеп,өз елімізді уақыиыңды бағалай алу керек.
Жолбарыс бір түлкіні ұстап алады. Түлкі құйрығын бұлаңдатып, тұмсығын жоғары көтеріп:
-Мені жей алмайсың! Мен осы орманға қожалық етуге келгенмін,— дейді.
Жолбарыс түлкіге олай бір, былай бір қарап, сенбей:
— Мүмкін емес,— дейді.
— Сенбесең, менімен бірге орманға жүр. Ондағы барлық аңдардың менен қалай қорқатынын өз көзіңмен көр, — дейді түлкі.
Жолбарыс бұған келіседі. Түлкі жолбарыстың алдына түсіп, паңдана жүріп отырады. Жолбарысты көріп аңдар мен құстар зәресі ұшып, тым-тырағай қашады, ұялары мен індеріне тығылады, аспанға ұшады. Ал қу түлкі басын онан сайын көтере түсіп:
— Ал, енді көзің жеткен шығар! Менен қорықпайтын жан бар ма тірі?— деп мақтанады.
— Я, сен шынында да айбарлы екенсің,— деп алданған жолбарыс жайына кетеді.