Төлеген 17 жасқа толып, өзіне лайықты қыз іздей бастайды. Елдегі қыздарды ұнатпай, бір саудагерден 100 күндік жерде өте сұлу бір қыздың бар екенін естейді. Ол қыз да, салтанаты келіскен, көрікті, әрі жігіттерді жақтырмағандығын біліп, алыс жолға аттанғысы келеді. Шешесінің қарсы болғанына қарамастан, өзінің тік мінезімен, қызға деген қызығушылығымен, анасына түсіндіріп жолға шығады. Анасы оң батасын беріп шығарып салады. Төлеген жүздеген бас жылқыны айдап Жібектің еліне аттанады. Жолда тоқтаған жерден, лайық деген қыздарды жігітке ұсынып жатады, еш қызды ұнатпасада әр-қайсын құр жібермей бір бас мінгізіп отырады. Осылайша ел арасында атағы шығып, мұны Қаршыға да естейді. Қаршыға Жібектің ағасындай болған, ақылшысы еді. Қаршыға Жібекке айтпай, бірінші өзі жігітпен жолығып көргісі келеді. Төлеген де Қаршығаны сый-құрметке бөлейді. Қаршыға Төлегенді Жібекке ертіп апармақшы болады. Көш бойынан сан түрлі сұлу қыздарды көреді. Төлеген қыздарды Жібек деп ойлағанмен, олай емес болып шығады. Сөйтіп, көш басындағы ақ күймеге көзі түсіп, артынан қуып жетеді. Жүзін ешкімге көрсетпей, төмен қарап отырған Жібекке , жүзін көрсетуін бұйырады. Жібек бір-ақ қарағанда ақ, екеуі бірін-бірі ұнатып, әңгіме-дүкен құрып жарасып кетеді.
Джумадильдаев Аскар Серкулович (25 февраля 1956, станция Шиели, Кызылординская область, Казахстан) — советский и казахстанский учёный-математик и государственный деятель, доктор физико-математических наук (1988), академик Национальной академии наук Казахстана (2003), профессор. Депутат Верховного совета КазССР и Республика Казахстан 12 и 13-го созывов. Награждён Государственной премией Казахстана. заслуженный деятель Казахстана (2019).
Аскар Джумадильдаев родился на станции Шиели, Кызылординской области. Его прадед Шон был известным в регионе человеком, служил волостным в Котентогай. Во время коллективизации всё имущество было конфисковано и дети Шона были репрессированы. Один из его сыновей, Джумадильда покинув дом за день до ареста, и вместе с детьми бежал в Узбекистан. Они работали на хлопковых полях, таскали грузы, чтобы выжить. После смерти Сталина семья Джумадильды возвратились в родной аул. Все дети и внуки Джумадильды, родившиеся в изгнании, жили недолго. Первым внуком, родившимся на родине и оставшимся в живых, был Аскар. По казахским обычаям он считался сыном Джумадильды, а не Серкула и матери Кульшат.
Аскар любил книги, увлекался поэзией, историей и писал статьи в «Қазақстан пионері». В 6-м классе он попал в Кызылорду на областную олимпиаду по математике.
әңгіме
барынша
өзгеруі
құбылуы
өзгеріс
?
?