Беташар қазақтын келін түсіргенде жасалатын Дәстүрлі беташар әдепте тойға жиналған халық тарқар кезде өткізілген.Шымылдық ішінде отырған келіннің басына орамал жауып той өтіп жатқан үйдін ен жақын үлгілі келіндер екі жағынан қолтықтап алып шығады.Беташалардын тәрбиелік мәні зор. болғандықтан келешектін екі жағына тұратын әйелдер женілтек т.б.болмауы қатан есккріледі.
Театр (грек. theatron – ойын-сауық орны; ойын-сауық) – сахналық өнердің өмір көріністерін драмалық әрекет арқылы көрермендердің көз алдында актерлер күшімен бейнелейтін бір түрі; ойын-сауық немесе спектакль; түрлі сахналық ойын-сауықтар, сонымен қатар жалпы мәдени шаралар өткізілетін орын-жай.
«Қорқыттың көрі» спектаклінен көрініс
Театрдың тарихи жағынан қалыптасып, даму, өсіп-өркендеу жолы әрбір ұлттың, әр халықтың өмір-тұрмысымен, олардың жалпы тарихымен және тұрлаулы мәдениетімен тығыз байланысты. Басқа өнер түрлері сияқты театр өнері де қоғамдық ой-сананың негізгі бір формасы болып табылады.
Объяснение:
думаю так
Ораторское, устное слово люди ценили во все времена. Оно – важное и активное средство воспитания и обучения, распространения философских, эстетических учений, политических, экономических и других знаний, постижения культурных ценностей и новых идей. Истинное слово пробуждает лучшие гражданские чувства, служит целям прогресса.
Оратор обращается с людьми непосредственно. Это позволяет оратору быстро реагировать на актуальные жизненные вопросы, активно пропагандировать передовые мысли, стремительно откликаться на события, учитывать многочисленные интересы слушателей, комментировать известные факты, разъяснять политику государства. Оратор обращается к совести людей, их памяти, их национальным, патриотическим, интернациональным чувствам. Он поднимает в человеке духовность, благородное движение разума, ставит на первый план общечеловеческие заботы, интересы, идеи.
Объяснение:
Беташар — қазақтың келін түсіргенде жасалатын салтының бірі. Дәстүрлі беташар, әдетте, тойға жиналған халық тарқар кезде өткізілген.

Шымылдық ішінде отырған келіннің басына орамал жауып, той өтіп жатқан үйдің ең жақын, үлгілі келіндері екі жағынан қолтықтап алып шығады. Беташардың тәрбиелік мәні зор болғандықтан, келіншектің екі жағына тұратын әйелдер жесір, жеңілтек, т.б. болмауы қатаң ескеріледі. Орамалдың теңге түйілген ұшын домбыраныңмойнына не таяқтың ұшына байлап, жырау беташар жырын бастайды. Ол шаңыраққа жаңа түскен келінге ата-енесін, үй-ішін таныстырады, қандай туысқандық жақындығы бар екенін, беделін, қадір-қасиетін шебер тілімен жеткізіп, әрқайсысына жеке-жеке сәлем жасатады. Сәлем алған адам жас келінге беретін сый-сыяпатын атайды. Мысалы, сол шаңыраққа жақын ауқатты туыстары құлынды бие, енді біреулері отауға тігетін киіз үй, т.б. берген. Дәстүр бойынша, жаңа түскен келінді беташар жоралғысы жасалмастан бұрын қыз-келіншектерден басқа ешкім көрмеген. Келіннің бетін ашушы жас келінді ауылдың ардақты адамдарына, күйеуінің ағайын-туыстарына таныстыру шумақтарын өзінше суырып салып айтуы шарт. Ол үшін жырау не ақын екі-үші күн (кейде 10 — 15) бұрын сол оттың басына келіп, дайындық жасаған. Үй иесі оның бет ашқан еңбегіне беретін сыйлығын (ат, түйе, бірнеше уақ мал, т.б.) алдын-ала атап қоятын болған. Егер оның айтқандары көптің көңілінен шықса, онда сол үйдің ең қадірлі адамы, туысы саналған. “Келіннің бетін кім ашса — сол ыстық” деген мәтел де осыдан туған.[1]