Myзыка - кескіннің сұлулығын және эмоционалды бейнелілікті білдіру үшін вокалды немесе инструменталды дыбыстарды араластыратын өнер түрі, әдетте ырғақтың, мелодияның, әсіресе, батыс музыкасының, үйлесімділіктің мәдени стандарттарына сәйкес. «Музыка» ұғымы, әдетте, мелодияға жиналған биіктігі әртүрлі дыбыстардың жиынтығы және белгілі бір ырғақты және метрлі І бейне деген мағына
Әдетте, мелодияда белгілі бір тональдылық немесе лад болады, еуропа музыкасында сүйемелдейтін аккорд немесе контрапункт түрінде көрініс табуы мүмкін үйлесімділікті қажетсінеді.
Музыка — әрбір адамзат қауымдастығына белгілі бір түрінде тиесілі өнер. Ол салт-дәстүр, әдет-ғұрып, қозғалыс үйлесімділігі, қарым-қатынас және ойын-сауық тәрізді әртүрлі қоғамдық мақсаттар үшін пайдаланылады.
Ежелгі дәуірден бүгінгі күнге дейін қазақ халық аңызы музыка мен әннің жерсіз, жерсіз шығу тегі туралы аңыз келді. Ол аспанда қалықтап ұшқан Құдайдың әні көшпенділер қазақтарының ұлы даласынан ұшып өтіп өте төмен түсіп, сондықтан оны естігенде халық табиғаттан үлкен музыкалық сый мен қабілетке ие екенін айтады. "Құдай әрбір қазаққа оның туған сәтінен бастап күй бөлігін салды"дейді. 18-19 ғасырларда қазақтардың өмірі мен тұрмыс-тіршілігін көрген адамдар таң қалдырмай, таңданыссыз халықтың шығармашылыққа, жылдам музыкалық - поэтикалық импровизацияға, барлық халықтың музициялау саласына-нәрестелерден терең старттарға дейін кеңінен тартылуын атап өткен шығар. Әрбір жыныс-жас әулет болған қазақ халқының дәстүрлі қоғамда тиісті музыкалық аспаптар жиынтығы және жанрдағы ұстанды. Балалар саз балшық үрлемелі аспаптарда - саз сырнай, тастауке, ысқырықта ойын ойнап көңіл көтерді, олар шебер немесе баланың өзі жануарлардың, құстардың, балықтардың, көп жынысты жылқылардың, жарқын суреттелген және жарқыраған глазурьмен көмкерілген. Балалар әндері мен музыкалық ойындарды, ана бесігі мен әндерді орындау-ересек ер адамдардың (бұғы осиеті) үйрету арқылы балалар қоршаған әлемді танып, өзінің әлеуметтік-мәдени ортақтығының толыққанды мүшесі болды. Одан әрі дербес өмір Жастар ойындары мен ойын - сауыққа қатысу арқылы жаңа көркем білім мен тәжірибе берді, міндетті түрде музыка-Қайым айтыстар, тартыстар, қара олен тұрмыстық әндерінің диалогтық әндерінің қатысуымен. "Жас жылдар" репертуары махаббат лирикасы мен әр түрлі әндермен және көп бояулы қазақ үйлену тойының салт-дәстүрлерімен байытылды. Бұл тұрғыда теңдестірушілік пен тәжірибе алып жүрген "кемелдік" үлкен мемлекеттік және қоғамдық істерді жүзеге асыру, туысаралық ән-поэтикалық сайыстарда рудың мүдделерін қорғау және дәстүрлі халықтық мерекелер мен рәсімдерді орындау үшін жаршы - ұйымдастырушы және ритуалды орындаушы ретінде шақырылды. Ал " қарттылық "және" даналық " жастардың музыкалық-поэтикалық тәлімгерлерімен, философиялық әндердің әндерімен-өмірдің мәні мен қайтымсыз кеткен жастық туралы ой-пікірлерімен, тәтті және сені тез өтіп кеткен уақыт туралы, Сенің жасың-небәрі жиырма бес (жиырма бес). Қазақ-көшпендінің жыл өткен сайын, ұрпақтан-ұрпаққа ұдайы жаңғыртылған, әр түрлі халықтық музыкалық дәстүрлердің толық қанды қызметін қамтамасыз ететін және Ұлы Абайдың белгілі жолдарын қалыптастырған әйгілі музыкалық-өмірлік ортасы осындай болды:"...Әлемге есік сіз үшін ән ашты. Ән шығарып салады жерге батырлары", скорбя. Ән-жер қуанышының мәңгілік серігі, сондықтан оған көңіл бөл!"Ұлттың барлық рухани байлығы ХХ ғасырдың басына дейін жазықсыз түрде дамыды және әкесінен ұлына, мұғалімнен оқушыға, өткенінен болашаққа "ауыздан ауызға" берілді. Көшпелі және жартылай көшпелі шаруашылық түрі халық аспаптары мен музыкалық дәстүрлердің өзіндік ерекшелігін, олардың қазақ қоғамының өмірі мен тұрмысына "кіріктірілген" және көркем шығармашылықтың өзге де формаларынан - сөздік және поэтикалық ерекшеліктерден ажырамаушылықты анықтады.
P.S я копировал с переводчика. Не судите строго если найдёте повторяющиеся слова.
Назымбек екiншi кезекте оқиды. Жер тайғақ. Асыға басып, мектебiне келе жатыр. Бiрер рет аяғы тайып кетiп құлап тұрды.
Өзiмен бiрге оқитын Нақысбектi жолда кездестiрдi. Ол бiр кiшкентай баланы қолтықтап алған. Бала еңiреп жылап келедi.
– Мына бала сенiң iнiң бе? – деп сұрады Назымбек.– Жоқ.– Ендi кiмiң?– Құлап, аяғын ауыртып алған екен.– Оны қайда апарасың?– Дәрiгерге көрсетiп, жарасын таңғызып берейiн. Екеулеп апарып салсақ қайтедi? – деп өтiнгендей болды Нақысбек.– Сабақтан кешiгемiз ғой...– Мен кешiксем, Күлпәш Құлекеноваға айтарсың, мертiккен баланы дәрiгерге әкеттi деп.– Айтайын, көп жүрiп қалма! – деп, жүгiре жөнелдi Назымбек. Нақысбек арқалап алған бала зар қағады. Ауырсынып, шырылдауына қарағанда аяғы сынған болу керек.– Жылама, қазiр дәрiгерге жетемiз, таяу қалды. Сенiң атың кiм?– Төлеген...– Ал, Төлеген батыр, мойнымнан мықтап ұста, тез жеткiзе қояйын, – Нақысбек Төлегендi хирургке алып келдi. Олар айнаға түсiрiп, сынық бар дептi. Емханаға салатын болды. Хирург Нақысбекке:– Кiшiге көрсеткен қамқорлығың үшiн саған рақмет! – деп, басынан сипап, арқасынан қақты. Ендi Нақысбек мектепте қарай жүгiрдi.вроде бы этот текст)))