Абай основал казахскую письменную литературу. Он в
со стороны смысловой системы стихотворения, обогащает видовой стороны. Абай октябрь
в стихотворение вошли около двадцати новых размеров.
Я встретил Абая в девять лет. Он на учебу в школу при казахском
теперь я начал изучать казахский язык. Наша Учительница — Кульшара
Касымова Абая «Зима» выучить стихотворение называется именно посетить на дому-
дай сырму.
Село Кишкенеколь на берегу есила под снежным бураном
остальные. В том же году зима была суровой суровой. Мы бывшего медицинского пункта
отырғанбыз технических регламентов комнату. Ұрғылайды окно на ветер. Немного
жестяная печь делает гу-гу. Сжатого света семерых ламп
"я и мой сын, и я, и я
Белая одежда, телосложение, белая борода,
Слепой, глухой, незнакомый живот.
Поверхность-голова-белая огранка, цвет холодный,
Трещит при нажатии на место президента.
Я читаю стихотворение Абая, что моя мама-младшая сестра алилеп-
говорят, что стихи місше. О том, что я говорю-потом узнала, Гете
«Золотая роза» как стихотворение. И, наконец, мое сознание Гете и Абай образы того еніпті
Доспанбет жырау (1490-1523) - жырау, қолбасшы, батыр. Доспамбет жырау қазақ халқының қалыптасу кезеңінде өмір сүрді. Кіші Ноғай ордасында әскери қолбасшы болды. Дешті Қыпшақты көп аралаған, Бақшасарайда, Стамбұлда болған. Қырым ханының жағында көптеген әскери жорықтарға қатысқан. Доспамбет жырау тайпааралық ұрыстардың бірінде 1523 жылы Астрахан маңында қаза тапты. Доспамбет жырау жырларынан оның мұрат-мақсаты, түсінік-талғамы, дүниеге көзқарасы анық аңғарылады. Отан қорғау, елге, жерге деген сүйіспеншілікті бейнелейтін жырларында қырым, ноғай, қазақ жұртының іргесі бүтін, ешкімге бас имейтін ел болып отырған заманды аңсау сарыны байқалады.
Жырау ол заманды қайтып келмес бақытты өмір ретінде толғайды. «Айнала бұлақ басы таң», «Тоғай, тоғай, тоғай су», «Азау, азау дегенің», «Арғымаққа оқ тиді», «Қоғалы көлдер, қом сулар», «Айналайын, Ақ Жайық» т.б шығармалары бар. Жырау өткен өмірді жырлағанда туған ел, өскен жерге деген ыстық махаббатын келер ұрпақ болашағымен байланыстыра сипаттайды. Олардың да ертең еліне қорған, тірек болуын қалайды. Доспамбет жырау өз басын өлімге тігіп, сан рет қанды шайқастарға қатысқан ата қонысын үлкен сүйіспеншілікпен толғайды. Жырау ел қорғау, жорық тақырыбына арналған жырларында елі мен жері үшін өлген ердің арманы жоқ деп, отаншылдық рухты бәрінен биік қояды. Ол серілік пен сақилықты, дарқандықты, қонақжайлылықты ата-бабадан келе жатқан асыл дәстүр ретінде дәріптейді.