СӨЗДЕРДІҢ ТУРА ЖӘНЕ АУЫСПАЛЫ МАҒЫНАСЫ
сөз ма-
Тура мағына сөздің бастапқы, өз-
гермеген мағынасы. Сөздің ауыспалы
Есте сақтаңдар!
мағынасы қолданыс барысында пайда
Семасиология
болатын сөздің туынды мағынасы. Ауыс-
ғынасын зерттейтін тіл бі-
палы мағына сөздің тура мағынасынан
лімінің бір саласы.
пайда болып, дамиды. Мысалы:
1) аяқ — негізгі мағынада дене мүше-
сі: адамның аяғы, малдың аяғы.
ауыспалы мағынада «соңы», «ақыры» дегенді білдіреді:
сабақтың соңы, әннің аяғы.
2) аяқ
Ауыспалы мағына — сөздің қолданылуы барысында пайда болатын туынды мағынасы. Этимологиялық тұрғыда ол негізгі (тура) мағынадан өрбиді. Ауыспалы мағынаның жасалуына бір зат пен екінші бір заттың, бір құбылыс пен тағы басқа құбылыстың форма, сыртқы түр, түс ұқсастығы, қызмет сәйкестілігі негіз болады. Мысалы, “түзу ағаш үйге тіреу, түзу жігіт елге тіреу” (мақал) деген сөйлемде тіреу сөзі алғашқысында негізгі (тура), екіншісінде ауыспалы мағынада, қолданылған.[1]
Объяснение:
Сөздердің тура мағынасы - сөздің таза лексикалық ұғымының сөзде бейнеленуі.
Сөз мағынасы - заттың, нәрсенің, сапаның, қатынастың, қимыл-әрекеттің, қалыптың, шындықтың басқа да құбылыстардың сөз арқылы бейнеленуі. Сөз мағынасы әдетте екі түрлі болып келеді: сөздің грамматикалық мағынасы және сөздің лексикалық мағынасы. Сөздердің тура мағынасы лексикалық мағынаға тікелей байланысты.