Полисемия (гр. Poly - көп + sema - таңба)[1] - сөздің екі немесе бірнеше мағынаға ие болуы. Полисемия екі түрлі: грамматикалық полисемия және лексикалық. Полисемия сөздің қандай мағынада айтылуы сол сөздің басқа әр түрлі сөздермен тіркесіп келуі арқылы, белгілі бір контексте, нақтылы жағдайда, әңгіменің жалпы тақырыбына байланысты жүзеге асады. Мысалы, орыс тілінде: поле - ржаное поле, футболисты на поле, поля шляпы. Сөздің негізгі (басты, тура) мағынасы мен оның туынды (қосалқы, ауыспалы) мағыналарын өзара ажырату барысында оның негізгі мағынасы контекстке тікелей бағынышты болмайды, өйткені ол ешқандай контекстке байланысты болмай-ақ, сол сөз айтылған кезде сөйлеушінің ойына бірден келетін мағына болып табылады
Адам га тан жаксы касиеттер -ол адамгершилик, кишипеилдилик , коргендилик, тарбиелик, карапайымдылык. Осы касиеттер ар адамнын бойында болу кажет. Казакта мынандай макал бар : тарбие отбасынан басталады деген. Адамгершилик ен биринши орында, онлай касиетке тан адамдар журген жеринде барине жаксылык жасап батасын алып журед, кишипеилдилик - ол улкен ге изет, кишиге курмет деген созден шыккан. Коргендилик -ол копти коргеннен сура дейд, ондай жандар журген жеринде сый курмет жасап журед , тарбиелик те осы нын бир тури. Аке корген ок жанар, ана корген тон пишер дейди -бул деген ул бала акенин, кыз бала ананын тарбиесин алып оседи. Карапайымдылык - ол ози мансабы биик, лауазымы жогары болса да озинен томен адамдарга жогарыдан карамай, барин озимен бирлей тен коретин адамдар .
Адам - жеке тұлға. Әркімнің оң және теріс қасиеттері бар. Бізбен тығыз қарым-қатынаста болған және біз бағалайтын қасиеттерге ие адаммен сөйлесу жағымды. Бірақ өмір - бұл күрделі нәрсе, және әрбір жақсы және жаман туралы өз идеялары бар, олардың артықшылықтары. На русском: человек – индивидуальность. У всех есть позитивные и негативные черты характера. Всегда приятно общаться с тем, кто близкий нам по духу и обладает качествами, которые мы ценим. Но жизнь – сложная штука, и у каждого свои понятия о хорошем и плохом, свои предпочтения.
Полисемия (гр. Poly - көп + sema - таңба)[1] - сөздің екі немесе бірнеше мағынаға ие болуы. Полисемия екі түрлі: грамматикалық полисемия және лексикалық. Полисемия сөздің қандай мағынада айтылуы сол сөздің басқа әр түрлі сөздермен тіркесіп келуі арқылы, белгілі бір контексте, нақтылы жағдайда, әңгіменің жалпы тақырыбына байланысты жүзеге асады. Мысалы, орыс тілінде: поле - ржаное поле, футболисты на поле, поля шляпы. Сөздің негізгі (басты, тура) мағынасы мен оның туынды (қосалқы, ауыспалы) мағыналарын өзара ажырату барысында оның негізгі мағынасы контекстке тікелей бағынышты болмайды, өйткені ол ешқандай контекстке байланысты болмай-ақ, сол сөз айтылған кезде сөйлеушінің ойына бірден келетін мағына болып табылады