Ақбөкен, киік (лат. Saiga tatarica) – жұптұяқтылар отрядының бөкендер туысына жататын, тұлғасы ірі, қойға ұқсас, дөңес тұмсықты, күйіс қайыратын түз жануары. Ақбөкеннің қазба қалдықтары плейстоцен қабатынан Батыс Англиядан Шығыс Аляскаға дейінгі аралықтан табылған. Ақбөкендер Моңғолияда, Қалмақ даласы мен Қазақстанда ғана сақталған. Республикамызда Ақбөкендердің бір-бірінен жеке дара бөлінген Бетпақдала – Арыс, Үстірт және Еділ – Жайық деген топтары мекендейді. Текелерінің дене тұрқы 126 – 150 см, салм. 37 – 49 кг, ал ешкілері кішірек, дене тұрқы 109 – 127 см, салм. 22 – 37 кг-дай болады. Үстіңгі ерні салбырап, етті тұмсыққа айналған. Текесінің мүйізі қайқылау келеді, ешкісінде мүйіз болмайды. Жаз айларында арқа түсі сарғыш тартады, қыста түсі ақшылданады. Ақбөкендер шөл, шөлейтті және далалық аймақтарда тіршілік етуге бейімделген. Олардың қоныс өзгертуі ауа райына, Ақбөкен жұп тұяқты жануарлардың ішіндегі ең өсімталы, жылына бір рет төлдейді.
Бұл өлең жолдарында қазіргі заманның көрінісін айтып тұр яғни заманның бұзылғандығын.
Азулыға бар заман деген сөйлемде өз пайдасы үшін өмір сүретін адамдарды,бойында мейірімі жоқ қай жерде болмасын бірінші жүргісі келетіндер яғни ондай адамдардың әдетте жолы болғыш келеді.Қазіргі заманда мұндай адамдар өте көп.
Азусызға тар заман ол үнемі артта қалып қоятын,жуас,ақшаға қызықпайтын,дүниеқоңыз емес,мейірімді,үнемі әділдікті қолдап,шындықпен жүретін адамдарды айтып отыр.Мұндай адамдар көбінесе өзінің жуастығымен азулыларға жем болады.Қазіргі заманда мұндай адал адамдардың жоқтың қасы.
Объяснение:
Синтетикалық:төреші,тізгін
Аналитикалық:қарсылас, ашу-ыза, айқас
Лексика-семантикалық:сүзеген,сана, ауыр