Берiк физикалық денсаулық - адамды бақытты тұрмыстың сөзсiз шарттардың бiрi. Денсаулық адам табиғаттан бередi және, тек оны жоғалтып түсiнедi, бәрi қаншалықты қажеттi емес онда, өмiрде ол үшiн басты болатын: ақша, жетiстiк, қатынас.
Ғалымдарды сақтандырады: қорқытумен украиндiктерiн денсаулық. Ең қорқынышты және қауiптi аурулары олардың шабуылдайды, бiздiң отандастар мың өз зиян кешетiн өмiрдi болжам бере алмаймыз. Ғалым дәл осылайларды Украинасы халықты ара-арасынданың спидының таралуын жылдамдық арналған мест озып келе жатқан әлемнен бiр алғанын сөйлейдi. Медиктердi iстей алмайды не сақтау, не ауруға бұдан жазу. Және әр адам денсаулық ар жағында өз меншiктi жауап беруге үйретуi керек.
Әрине, - Бiзге барлық самое өмiрде адам мүмкiн ие болған қымбат белгiлi,- денсаулық, бұл. Адам ие жақсы денсаулық бұл сыйлыққа құдайға алғыс айтуы, мұра бойымен өз денсаулық беретiн өз ата-аналарға алғыс айтуы, бұл сыйлық сақтауы керек және онының өз балаларына беру.
ответ:Даналық сөздер
Абай
Адамды жөн бiлетiн дана деп бiл,
Iстерiн жалқау жанның шала деп бiл.
Құр жасы елулерге келсе-дағы,
Бiлiмсiз сондай жанды бала деп бiл
Төле би
Ақылмен ойлап білген сөз,
Бойына жұқпас, сырғанар.
Ынталы жүрек сезген сөз,
Бар тамырды қуалар.
Ж.Баласағұн
Баланы ең әуелі мейір-шапағатқа, одан соң ақыл-парасатқа,ақырында нағыз пайдалы ғылымға,еңбекке баулы.
Ақыл,қайрат,журекті бірдей ұста.
Сонда толық боласың елден бөлек.
А.Құнанбаев.
Әр халықтың ана тілі-білімнің кілті.
А.Жұбанов.
Адамның басшысы-ақыл,жетекшісі-талап,шолушысы-ой,жолдасы нәсіп,қорғаны-сабыр,қорғаушысы-мінез,сынаушысы-халық.
Саққұлақ шешен.
Ақылды қанша қараңғы болса даалысты көреді.Ақылды адамға екі дуниеде де жол ашық.
Ж.Баласағұни
Ақылдының айналасы-Гүлстан.
Ақылды кісі азбайды.
Ақылды адам ақымақтан да бірдеңе үйренеді.
Ақылдының сөзі қысқа.
Ақылдының сөзі-ақ дарияның өзі.
Ақылмен алтын табылар,алтынмен ақыл табылмас.
Ақыл мен білімнің тілмашы тіл.
Мәтінді оқып, жоспар құр. 2008 жыл 28 қаңтар. Күн – жұма. Бүгін біз Шелль қаласындағы зиратқа жерленген Мария Шоқайдың басына баруды жоспар- лаған едік. Мария Шоқайдың зираты кіре- берісте, қақпадан онша алыс емес жерде екен. Зиратқа кірген бойда көңілім толқып, жүрегім дүрсілдеп сала берді. Бұл, бәлкім, Мұстафа Шоқайдың адал жары, оның көр- ген ауырталықтарын қайыспай, зор адам- гершілікпен бірге бөліскен Марияға деген шексіз ризашылық пен құрмет белгісі бо- лар. Жанбыр жауған кезде-ақ: «Әй, бұл Мұстафа мен Марияның көз жасы немесе сағыныш тамшылары шығар»,- деп ойлағанмын. Машинеден түсіп, Мария Шоқайдың зират басына барған кезде құ- йып тұрған жанбыр кілт тоқтады. Кәдімгі ағып тұрған судың шүмегін кілт бұрай салғандай. Марқұмның қабіріне гүл шоқтарын қойдық. Мария Шоқай да қайраткер. Мұстафаның жанында жүріп, әрі ақылшысы, әрі қамқоршысы, әрі жары болса, қайраткер болмай, кім болады? Марияның Шоқайтанудағы орны ерекше. Шоқайдың жеке құжат- тарын, бүкіл мұрасын сақтап, тиісті орындарға табыстаған – осы Ма- рия екен. Мариянын Мұстафа Шоқайдың мұрасын сақтап қалғаны – өз алдына. Мұстафа Шоқай қайтыс болған соң, оның жаназасын шығартып, ислам діні, яғни шариғаттың бүкіл талаптарын жүзеге асыра отырып, жерле- гені не тұрады? Мұның өзі Марияның Мұстафаға деген сүйіспеншілігі ғана емес, оның дінін де құрметтегені. Мария Берлинде Мұстафаны жер- леп, Парижге оралған соң, 1942 жылдың 5 ақпанында мешітке барып, марқұм куйеуінің, қырқын беріп, рухына бағыштап құран оқытты. Өзі бақилық болғанша Мұстафаға үнемі құран бағыштап, рухын ардақ тұтты. Біз қабірдің шаңын сүртіп, төңірегін тазалап, мәшинеге беттедік. Көлікке отырысымен жаңбыр қайта құйды. Апыр-ай, а! Бұл не болғаны сонда? Әлде бұл біздің алыстан келіп, зиярат еткенімізді Табиғат ана да Каштап, қолдағанының айғағы ма? Кім біледі, бәлкім, солай шығар...