Бежала Лиса по лесу, увидела сидящего на дереве Фазана, подбежала к нему.
— Здравствуй, дорогой Фазан, как живешь?—обратилась Лиса к Фазану.
— Хорошо живу, а как твои дела, сестрица? — спросил Фазан.
— Спустись на землю, а то я глуха на одно ухо,— сказала Лиса.
— Боюсь спускаться на землю. Там много разных зверей, они могут меня съесть,— ответил Фазан.
— Эх, дружище, сейчас времена уже не те. Только что я узнала: вышел приказ, чтобы никто друг другу не чинил вла. Овцы с волками должны жить в дружбе, а лисы должны дружить с курами,— поведала Лиса.
— У тебя хорошие новости сестрица! Вон там бегут собаки, сообщи заодно и им эту новость! —сказал ей Фазан.
Услышала Лиса слово «собаки» и рванулась без оглядки.
— Куда бежишь, сестрица, разве ты забыла приказ?— закричал ей вслед Фазан.
— Кто знает, быть может, они не слышали ничего об этом приказе,— буркнула Лиса и была такова.
"Толағай" - халық аңызы. Шығыс Қазақстан облысы Тарбағатай ауданындағы тау атауына байланысты аңызда бұрынғы өткен заманда, үлкен өзен бойында Саржан деген аңшы өмір сүргендігі, жылдар жылжып, күндер өткенде оның әйелі Айсұлу өмірге ұл әкелгендігі, қуанған әкешеше дүбірлетіп той өткізіп, балаға Толағай деген ат қойғандығы айтылады. Ертегі желісіндегідей сюжеттер бой көрсетіп, Толағай ай санап емес, күн санап өседі. Төрт жасында нағыз батырға айналып, жетіге келгенде белдесуге шақ адам табылмайды. Әкесімен бірге аңға шығып, атақты аңшыға айналады. Бірде олардың мекеніне жұт келеді. Жауын жаумай, қуаңшылық болады. Шөлден мал қырылып, адам өледі. Күннің ыстығынан киіз үй- ді паналап, анасымен әңгімелесіп, Толағай одан жаңбырлы жерді сұрайды. Анасы қиыр шетте өткен жастығын еске алып, ешқашан құрғақшылықты білмейтін, шөбі шүйгін мекеннің бар екенін айтады, таулары аспан тіреген жер жаннаты Тарбағатай жайлы ұзақ әңгімелейді. Ол көп жүріп шыңдарын қар басқан асқар тауларды тауып алады, оған биік тоғайлы, құстары сайрап, төбесін бұлт жапқан бір ғана тау ұнайды. Ол осы тауды құшағына алып, қатты ырғайды да арқасына салып, кері еліне қарай қайтады. Ол шаршамай ұзақ жүреді. Халық жылжып келе жатқан үлкен тауды көреді. Оны көтеріп келе жатқан Толағай екенін біледі. Найзағай ойнап, күн күркіреп, жауын селде- теді. Халық "Толағай" деп ұрандап, қуанышпен қарсы алады. Қуарған шөп көтеріліп, жан-жануар мөңіреп- азынап шулайды. Шаршаған батыр тау астынан шыға алмай "Апа!" деген жалғыз ауыз сөзге ғана шамасы келеді де, мәңгіге тау астында қалады. Бақытты ана айғайлы жылауға басады, халық қайғы жамылып, тау да бұған шыдай алмай көзінен жас бұлақ болып ағады. Содан бері бұл тау "Толағай" деп аталады. Аңызды Шығыс Қазақстан мемлекеттік университеті қазақ әдебиеті кафедрасының фольклорлық экспедициясы Тарбағатай өңірінен жазып алған. Қолжазба нұсқасы осы кафедраның арнайы қоры мен Әдебиет және өнер институтының қолжазба және мәтінтану бөлімінде сақтаулы.
Объяснение:
лучший ответ и лайк
Объяснение:
Какой ответ такой привет :)