А ң қол жеткізген ұлы игіліктерінің бірі – білім қазынасы. Ал білім сипаты алуан түрлі. Ол ұрпақтан – ұрпаққа ауызша, жазбаша түрде немесе көркем әдебиет арқылы да жеткен. Кітап а ң сан ғасырлық ақыл – ойының жемісі, тарихы мен тағылымының алтын сандығы. «Кітап дегеніміз – алдыңғы ұрпақтың артқы ұрпаққа қалдырған рухани өсиеті. Кітап оқудан тиылсақ, ой ойлаудан да тиылар едік» - деген еді Ғабит Мүсірепов. Кітап таңдап талғап оқи білу, оны түсіну мен түйсіну, алған әсеріңді өмір қажетіңе жарата білу – әрбір адамның білігі мен білімін, пайымы мен парасатын айқындайтын алғы шарттардың бірі. Міне осы асыл қазынаны оқу қазіргі таңда төмендеп отыр. «Кітап маған тақтан да қымбат», - деп атап көрсеткен Шекспир. Өкінішке орай көркем әдебиетке деген өз бетімен балалардың қызығушылығы азайды. Әдебиетке деген құлықсыздық пайда болды.
Жили были бабка да дед. И решили они испечь колобка, ибо есть им было нечего. Поскребли по сусекам, собрали немного муки, испекли колобка и поставили его на окно остывать. Дед и бабка моргнуть не успели, как колобок ожил, выскочил в окно и покатился по лесной тропинке. Повстречался ему заяц, который хотел его съесть, но колобок убежал от него. Затем встретился ему волк, тоже хотел его съесть, но колобок убежал и от волка. И медведь хотел его съесть, и от медведя колобок ушёл. Повстречалась колобку хитрая лисица, тоже решила его съесть, и сказала ему: «Спой-ка колобок мне песенку на носу, а то я плохо слышу». Забрался колобок на нос песню спеть… А лисица взяла и съела его.
