ШЫҢҒЫШАН ӘСКЕРЛЕРІ ТУРАЛЫ МИФ ЖЕРДЕГІ ОЛХОНДЫҢ ТҰРҒЫНДАРЫНА КӨШІП ЖАТҚАН.
Бұл аңыз 1761 жылы неміс тарихшысы Г.Миллердің арқасында пайда болды. Ол өзінің «Сібір тарихында» Шыңғыс ханның Байкал көлін кезгенін айтады. Онда Моңғолдар мүйісіндегі Ольхон аралында тіпті ат басын тағандарын тастап кеткен. Жергілікті буряттардың өздері бұл туралы ештеңе білмейді, ұлы генералдың аралға сапары туралы тарихи құжаттарда ештеңе кездеспейді. Сірә, Шыңғыс хан Байкал көлінде болмаған, ал геологтар оның кезінде материк пен Ольхон аралының арасында құрғақ су қоймасы болмағанын айтады. Қазір аралдың айналасы өте терең, ал түбінің рельефі мұнда бір кездері көпір болғаны туралы ештеңе айтпайды.
Объяснение:
Халық даналығы дегенде ең алдымен біз мақал-мәтелдер мен айшықты сөздерді, бата-тілектерді, сондай-ақ, халықтың бай рухани құндылықтарындағы ұлттың ұлағатты сөздерін – ырым сөздерін, тыйым сөздер мен тұрақты сөз тіркестерін, афоризмдерді еске аламыз. Мұның бәрін бір сөзбен «аталар сөзі», «халық даналығы» деп жинақтап айтқан жөн секілді. Расында да, егер даналық сөздерді жеке-дара мән бере талдап көрсек, олардың жайдан-жай айтылмағанына куә болып, ондай рухани-мәдени мұралардың әрбірінің тамыры тым тереңде жатқанын көреміз. Олар ел өмірінің әр кезеңдерінде пайда болып, әрқайсысының өзіне тән қалыптасқан тарихы бар екенін де сеземіз. Тіпті, кейбірінің тарихи тамырын болжап айту да қиын. Әйтеуір, атам заманнан бері халықпен бірге жасасып, қатар өмір сүріп келе жатқандай әсер етеді. Қалай дегенде де, қазақ халқы ғасырлар бойы әрбір жаңа буынды осынау байтақ мұра – нақыл сөздермен оқытып, солар арқылы жастарға тәрбие өнегесін беріп келгені даусыз. Бүгінгі күнде де, мақал мен мәтелдерді мектеп қабырғасында үйретудің тәлім-тәрбиелік маңызы орасан зор. Себебі, олар көңілдегі күрделі ойлардың мәнін дәл, қысқа да нұсқа жеткізудің, жинақты ойды көркемдеп танытудың таптырмас құралы.
Объяснение: