Адамда жаұсы жəне жаман қасиеттер бар.Тек жаман қасиеттерді білдіртпеу керек.Егер адамның жақсы қасиеті көп болса,оған бəрі ұмтылады.Егер жаманы көп болса,одан бəрі қашқақтайды.Ондай адаммен ешкім араласқысы келмейді!Адамның əр бір сөзі оның қандай екенін білдіртеді.Айтады емеспе,"Ойнап сөйлесеңде,ойланып сөйле"деп."Қалжың"деп,айта беруге болмайды!Оны естіген адам басқаша ойлап қалуы мүмкүн.Сен жайлы көзқарасы өзгеріп,сенің бойыңдағы тек жаман қасиеттерді көруі мүмкүн.Тек адамды "Жаман"жəне "Жақсы"деп бөлім жаруға да болмайды.Адамдардың барлығы бірдей.Ешкімнен еш жері кем емес.Он екі мүшесі мен қол аяғы сау.Сондықтан адамды кемсітуге де болмайды.Адамның бойындағы жаұсы қасиеттерді ғана байқау қажет.
Адам га тан жаксы касиеттер -ол адамгершилик, кишипеилдилик , коргендилик, тарбиелик, карапайымдылык. Осы касиеттер ар адамнын бойында болу кажет. Казакта мынандай макал бар : тарбие отбасынан басталады деген. Адамгершилик ен биринши орында, онлай касиетке тан адамдар журген жеринде барине жаксылык жасап батасын алып журед, кишипеилдилик - ол улкен ге изет, кишиге курмет деген созден шыккан. Коргендилик -ол копти коргеннен сура дейд, ондай жандар журген жеринде сый курмет жасап журед , тарбиелик те осы нын бир тури. Аке корген ок жанар, ана корген тон пишер дейди -бул деген ул бала акенин, кыз бала ананын тарбиесин алып оседи. Карапайымдылык - ол ози мансабы биик, лауазымы жогары болса да озинен томен адамдарга жогарыдан карамай, барин озимен бирлей тен коретин адамдар .
