ответ:Педагог-просветитель казахского народа Ыбрай Алтынсарин.
Ыбрай Алтынсарин (1841-1889)- выдающийся педагог-просветитель. Он родился в Аракарагайской волости Николаевского уезда Тургайской области (ныне Кустанайская область). С 1844 года, после смерти отца, Ибрай воспитывался у своего деда Балгожи Жанбуршина,бия, войскового старшины Оренбургской пограничной комиссии.
В 1857 году Ыбрай окончил с золотой медалью школу при Оренбургской пограничной комиссии. Во время учебы он сблизился с известным востоковедом В. Григорьевым. После окончания школы Ы. Алтынсарин работал писарем у своего деда Балгожи, а затем младшим переводчиком в Оренбургском областном правлении.В 1860 году ему было поручено открыть школу-интернат для казахских детей в Оренбургском укреплении под Тургаем (ее торжественное открытие состоялось 8 января 1864 года). В 1864 году Ибрая назначили учителем русского языка открытой им школы-интерната. В 1879 году Ы. Алтынсарин был назначен инспектором школ (народных училищ) Тургайской области. Одним из направлений яркой деятельности И. Алтынсарина была организация ремесленных, сельскохозяйственных школ. При его активном содействии были открыты двухклассные русско-казахские школы в Илецком, Николаевском, Тургайском, Иргызском уездах. Ы. Алтынсарин является основоположником женского образования в крае: в октябре 1888 года он открыл школу-интернат для казахских девочек в городе Ыргызе (Иргизе). После его смерти женские школы были открыты в Кустанае, Тургае, Карабутаке, Актюбинске. Также он занимался организацией учебных заведений для подготовки учителей начальных школ. Основанная в Троицке, а затем переведенная в Оренбург учительская школа была передовым учебным заведением своего времени. Перед смертью Ы. Алтынсарин завещал принадлежавшие ему земельные участки в пользу открываемой в Кустанае сельскохозяйственной школы.Ы. Алтынсарин написал два учебных пособия для русско-казахских школ: «Киргизская хрестоматия» и «Основное руководство по обучению киргизов русскому языку». Ибрай был также ученым этнографом, собирателем устного творчества казахского народа. В своем рассказе «Кыпчак Сейткул» И. Алтынсарин поддерживал идею развития казахского земледельческого хозяйства.
На казахском:
Қазақ халқының ағартушы-педагогы Ыбырай Алтынсарин.
Ыбырай Алтынсарин (1841-1889)- көрнекті педагог-ағартушы. Торғай облысы (Қазіргі Қостанай облысы) Николаев уезінің Аракарагай болысында дүниеге келген. 1844 жылдан бастап әкесі қайтыс болғаннан кейін Ыбырай атасы Балғожа Жаңбыршиннің,бидің, Орынбор шекара комиссиясының әскери старшинасының тәрбиесінде болды.
1857 жылы Ыбырай Орынбор шекара комиссиясы жанындағы мектепті алтын медальмен бітірді. Оқу кезінде ол атақты шығыстанушы В. Григорьевпен жақындасты. Мектепті бітіргеннен кейін Ы. Алтынсарин атасы Балғожаның жанында писар болып, кейін Орынбор облыстық басқармасында кіші аудармашы болып жұмыс істеді.1860 жылы оған Торғай түбіндегі Орынбор бекінісінде қазақ балаларына арналған мектеп-интернат ашу тапсырылды (оның салтанатты ашылуы 1864 жылдың 8 қаңтарында өтті). 1864 жылы Ыбырай өзі ашқан мектеп-интернатта орыс тілі мұғалімі болып тағайындалды. 1879 жылы Ы. Алтынсарин Торғай облысы мектептерінің (халық училищелерінің) инспекторы болып тағайындалды. Ы.Алтынсариннің жарқын қызмет бағыттарының бірі қолөнер, ауыл шаруашылығы мектептерін ұйымдастыру болды. Оның белсенді қолдауымен Илецк, Николаев, Торғай, Ырғыз уездерінде екі сыныптық орыс-қазақ мектептері ашылды. Ы. Алтынсарин өлкеде әйелдер білімінің негізін қалаушы болып табылады: 1888 жылдың қазан айында Ырғыз қаласында (Ырғыз) қазақ қыздарына арналған мектеп-интернат ашты. Ол қайтыс болғаннан кейін Қостанай, Торғай, Қарабұтақ, Ақтөбе қалаларында әйелдер мектебі ашылды. Сонымен қатар ол бастауыш мектеп мұғалімдерін даярлау үшін оқу орындарын ұйымдастырумен айналысты. Троицкіде құрылған, содан кейін Орынборға ауыстырылған мұғалімдер мектебі өз заманының озық оқу орны болды. Өлер алдында Ы. Алтынсарин өзіне тиесілі жер учаскелерін Қостанайда ашылатын ауыл шаруашылығы мектебінің пайдасына өсиет етті.Ы. Алтынсарин орыс-қазақ мектептеріне арналған екі оқу құралын жазды:" Киргизская хрестоматия "және"Основное руководство по обучению киргизов русскому языку". Ыбырай сонымен қатар қазақ халқының ауызша шығармашылығының ғылыми этнографы, жинаушысы болды. "Қыпшақ Сейітқұл" атты әңгімесінде Ы.Алтынсарин Қазақ егіншілік шаруашылығын дамыту идеясын қолдады.
Объяснение:озын тауып алсын крче
Барлық инфа дурыс
Қазақстан Республикасының мемлекеттік рәміздері
Қазақстан Республикасының Мемлекеттiк Туы
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ МЕМЛЕКЕТТIК ТУЫ – Қазақстан Республикасының мемлекеттiк негiзгi рәмiздердiң бiрi. ҚР Президентiнiң “Қазақстан Республикасының Мемлекеттiк рәмiздерi туралы” конституц. заң күшi бар Жарлығымен (24.1.1996) белгiленген. Мемл. ту көгiлдiр түстi тiк бұрышты кездеме. Оның ортасында арайлы күн, күннiң астында қалықтаған қыран бейнеленген. Ағаш сабына бекiтiлген тұста — ұлттық оюлармен кестеленген тiк жолақ өрнектелген. Күн, арай, қыран және ою-өрнек — алтын түстi. Тудың енi ұзындығының жартысына тең. ҚР мемл. туының авторы — суретшi Шәкен Ниязбеков. Бiрыңғай көк-көгiлдiр түс төбедегi бұлтсыз ашық аспанның биiк күмбезiн елестетедi және Қазақстан халқының бiрлiк, ынтымақ жолына адалдығын аңғартады. Бұлтсыз көк аспан барлық халықтарда әрқашан да бейбiтшiлiктiң, тыныштық пен жақсылықтың нышаны болған. Геральдика (гербтану) тiлiнде — көк түс және оның түрлi реңкi адалдық, сенiмдiлiк, үмiт сияқты адамгершiлiк қасиеттерге сай келедi. Ежелгi түркi тiлiнде “көк” сөзi аспан деген ұғымды бiлдiредi. Көк түс түркi халықтары үшiн қасиеттi ұғым. Түркi және әлемнiң өзге де халықтарындағы көк түстiң мәдени-семиотик. тарихына сүйене отырып, мемл. тудағы көгiлдiр түс Қазақстан халқының жаңа мемлекеттiлiкке ұмтылған ниет-тiлегiнiң тазалығын, асқақтығын көрсетедi деп қорытуға болады. Нұрға малынған алтын күн тыныштық пен байлықты бейнелейдi. Күн — қозғалыс, даму, өсiп-өркендеудiң және өмiрдiң белгiсi. Күн — уақыт, замана бейнесi. Қанатын жайған қыран құс — бар нәрсенiң бастауындай, билiк, айбындылық бейнесi. Ұлан-байтақ кеңiстiкте қалықтаған қыран ҚР-ның еркiндiк сүйгiш асқақ рухын, қазақ халқының жан-дүниесiнiң кеңдiгiн паш етедi.
Қазақстан Республикасының Мемлекеттiк Елтаңбасы
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ МЕМЛЕКЕТТIК ГЕРБI, елтаңба — Қазақстан Республикасының негiзгi мемлекеттiк рәмiздерiнiң бiрi. ҚР Президентiнiң “Қазақстан Республикасының Мемлекеттiк рәмiздерi туралы” конституц. заң күшi бар Жарлығымен (24.1.1996) белгiленген. Рәмiздiк тұрғыдан ҚР мемл. гербiнiң негiзi — шаңырақ. Ол — гербтiң жүрегi. Шаңырақ — мемлекеттiң түп-негiзi — отбасының бейнесi. Шаңырақ — Күн шеңберi. Айналған Күн шеңберiнiң қозғалыстағы суретi iспеттi, Шаңырақ — киiз үйдiң күмбезi көшпелi түркiлер үшiн үйдiң, ошақтың, отбасының бейнесi. Тұлпар — дала дүлдiлi, ер-азаматтың сәйгүлiгi, желдей ескен жүйрiк аты, жеңiске деген жасымас жiгердiң, қажымас қайраттың, мұқалмас қажырдың, тәуелсiздiкке, бостандыққа ұмтылған құлшыныстың бейнесi. Қанатты тұлпар — қазақ поэзиясындағы кең тараған бейне. Ол ұшқыр арманның, самғаған таңғажайып жасампаздық қиялдың, талмас талаптың, асыл мұраттың, жақсылыққа құштарлықтың кейпi. Қанатты тұлпар Уақыт пен Кеңiстiктi бiрiктiредi. Ол өлмес өмiрдiң бейнесi. Бiр шаңырақтың астында тату-тәттi өмiр сүретiн Қазақстан халқының өсiп-өркендеуiн, рухани байлығын, сан сырлы, алуан қырлы бет-бейнесiн паш етедi. Бес бұрышты жұлдыз гербтiң тәжi iспеттi. Әрбiр адамның жол нұсқайтын жарық жұлдызы бар. Қ. р. м. г-нiң авторлары — Ж.Мәлiбеков пен Ш.Уәлиханов.
Қазақстан Республикасының Мемлекеттік Гимні
Сөзн жазғандарі: Нұрсұлтан Назарбаев, Жұмекен Нәжімеденов
Әнін жазған: Шәмші Қалдаяқов
Алтын күн аспаны,
Алтын дән даласы,
Ерліктің дастаны,
Еліме қарашы!
Ежелден ер деген,
Даңкымыз шықты ғой.
Намысын бермеген,
Қазағым мықты ғой!
Қайырмасы:
Менің елім, менің елім,
Гүлің болып егілемін,
Жырың болып төгілемін, елім!
Туған жерім менің – Қазақстаным!
Ұрпаққа жол ашқан,
Кең байтақ жерім бар.
Бірлігі жарасқан,
Тәуелсіз елім бар.
Қарсы алған уақытты,
Мәңгілік досындай.
Біздің ел бақытты,
Біздің ел осындай!
Қайырмасы:
Менің елім, менің елім,
Гүлің болып егілемін,
Жырың болып төгілемін, елім!
Туған жерім менің – Қазақстаным!
Педагог-просветитель казахского народа Ыбрай Алтынсарин.
Ыбрай Алтынсарин (1841-1889)- выдающийся педагог-просветитель. Он родился в Аракарагайской волости Николаевского уезда Тургайской области (ныне Кустанайская область). С 1844 года, после смерти отца, Ибрай воспитывался у своего деда Балгожи Жанбуршина,бия, войскового старшины Оренбургской пограничной комиссии.
В 1857 году Ыбрай окончил с золотой медалью школу при Оренбургской пограничной комиссии. Во время учебы он сблизился с известным востоковедом В. Григорьевым. После окончания школы Ы. Алтынсарин работал писарем у своего деда Балгожи, а затем младшим переводчиком в Оренбургском областном правлении.В 1860 году ему было поручено открыть школу-интернат для казахских детей в Оренбургском укреплении под Тургаем (ее торжественное открытие состоялось 8 января 1864 года). В 1864 году Ибрая назначили учителем русского языка открытой им школы-интерната. В 1879 году Ы. Алтынсарин был назначен инспектором школ (народных училищ) Тургайской области. Одним из направлений яркой деятельности И. Алтынсарина была организация ремесленных, сельскохозяйственных школ. При его активном содействии были открыты двухклассные русско-казахские школы в Илецком, Николаевском, Тургайском, Иргызском уездах. Ы. Алтынсарин является основоположником женского образования в крае: в октябре 1888 года он открыл школу-интернат для казахских девочек в городе Ыргызе (Иргизе). После его смерти женские школы были открыты в Кустанае, Тургае, Карабутаке, Актюбинске. Также он занимался организацией учебных заведений для подготовки учителей начальных школ. Основанная в Троицке, а затем переведенная в Оренбург учительская школа была передовым учебным заведением своего времени. Перед смертью Ы. Алтынсарин завещал принадлежавшие ему земельные участки в пользу открываемой в Кустанае сельскохозяйственной школы.Ы. Алтынсарин написал два учебных пособия для русско-казахских школ: «Киргизская хрестоматия» и «Основное руководство по обучению киргизов русскому языку». Ибрай был также ученым этнографом, собирателем устного творчества казахского народа. В своем рассказе «Кыпчак Сейткул» И. Алтынсарин поддерживал идею развития казахского земледельческого хозяйства.
На казахском:
Қазақ халқының ағартушы-педагогы Ыбырай Алтынсарин.
Ыбырай Алтынсарин (1841-1889)- көрнекті педагог-ағартушы. Торғай облысы (Қазіргі Қостанай облысы) Николаев уезінің Аракарагай болысында дүниеге келген. 1844 жылдан бастап әкесі қайтыс болғаннан кейін Ыбырай атасы Балғожа Жаңбыршиннің,бидің, Орынбор шекара комиссиясының әскери старшинасының тәрбиесінде болды.
1857 жылы Ыбырай Орынбор шекара комиссиясы жанындағы мектепті алтын медальмен бітірді. Оқу кезінде ол атақты шығыстанушы В. Григорьевпен жақындасты. Мектепті бітіргеннен кейін Ы. Алтынсарин атасы Балғожаның жанында писар болып, кейін Орынбор облыстық басқармасында кіші аудармашы болып жұмыс істеді.1860 жылы оған Торғай түбіндегі Орынбор бекінісінде қазақ балаларына арналған мектеп-интернат ашу тапсырылды (оның салтанатты ашылуы 1864 жылдың 8 қаңтарында өтті). 1864 жылы Ыбырай өзі ашқан мектеп-интернатта орыс тілі мұғалімі болып тағайындалды. 1879 жылы Ы. Алтынсарин Торғай облысы мектептерінің (халық училищелерінің) инспекторы болып тағайындалды. Ы.Алтынсариннің жарқын қызмет бағыттарының бірі қолөнер, ауыл шаруашылығы мектептерін ұйымдастыру болды. Оның белсенді қолдауымен Илецк, Николаев, Торғай, Ырғыз уездерінде екі сыныптық орыс-қазақ мектептері ашылды. Ы. Алтынсарин өлкеде әйелдер білімінің негізін қалаушы болып табылады: 1888 жылдың қазан айында Ырғыз қаласында (Ырғыз) қазақ қыздарына арналған мектеп-интернат ашты. Ол қайтыс болғаннан кейін Қостанай, Торғай, Қарабұтақ, Ақтөбе қалаларында әйелдер мектебі ашылды. Сонымен қатар ол бастауыш мектеп мұғалімдерін даярлау үшін оқу орындарын ұйымдастырумен айналысты. Троицкіде құрылған, содан кейін Орынборға ауыстырылған мұғалімдер мектебі өз заманының озық оқу орны болды. Өлер алдында Ы. Алтынсарин өзіне тиесілі жер учаскелерін Қостанайда ашылатын ауыл шаруашылығы мектебінің пайдасына өсиет етті.Ы. Алтынсарин орыс-қазақ мектептеріне арналған екі оқу құралын жазды:" Киргизская хрестоматия "және"Основное руководство по обучению киргизов русскому языку". Ыбырай сонымен қатар қазақ халқының ауызша шығармашылығының ғылыми этнографы, жинаушысы болды. "Қыпшақ Сейітқұл" атты әңгімесінде Ы.Алтынсарин Қазақ егіншілік шаруашылығын дамыту идеясын қолдады.