Қазақтың қызы – қастерлі, аяулы жаратылыс. Шырайлы жүзіне шуақ тұнған қазақ қызының ғасырдан ғасырға жеткен қадірлі, кәусар образы болатын. Әйгілі Мұхтар Әуезовтер «Адамдық негізі – әйел» деп мақала жазғанда осындай ардақты жандар үшін шырылдады. Жүсіпбек жазатын қорғансыз Ақбілек, Бейімбат жазатын шарасыз Күлпан, Ғабит Мүсіреповтің ел анасы Ұлпаны, Әбдіжәміл Нұрпейісовтің қайшылықты Ақбаласы, Ақанды ынтық еткен Ақтоты мен Біржанға арман болған Ләйлім шырақ, кешегі Жұматай жырлап өткен қол жетпес Ләйлә – бәрі де қазақ қызының, қазақ анасының сан қилы қасиеттерінің бір-бір жарқын көрінісі еді. Заман құбылды, қоғам ауысты, қазақ қызының болмысы мен бітімі де өзгеріске ұшырай бастады. Бұрынғы биязы да кербез, көрікті де мінезді сұлулардың орнына бетпақтықты батырлық деп түсінетін, сөз тиді екен деп ауызға келгенді ақтара салатын келте ақылды бикештер келді.
Әлемде көптеген түрлі пікірлер туралы ма, тіптен, стандартты нысаны қазіргі оқушыларға? Мен өзім бейім адамдар үшін кіріспе мектеп формасы. Біріншіден енгізе отырып, мектеп формасы барлық оқушылар өзара тең. Болмайды бай Не кедей. Екіншіден, менің ойымша мектеп формасы " атты мектепшілік оқуға болады. Оның үстіне көп, тәртіпті балалар туралы ойлауға оқуда. Оның үстіне ата-аналарына оңай болады өмір сүру керек, үнемі ойлауға барлық арналып балалар, бұл жеңілдетеді ата-аналар шығыстар. Бұл қоспалар әр түрлі ойлап болады, өзінің бастапқы нысаны. Средиучеников өткізуге болады ең үздік идеясын мектеп формасы туралы. Лучшии идеялар керек наградталсын түрлі сыйлықтар,балаларға шағын стимул. Нәтижесінде қызықты әрі пайдалы. Алайда, адамдар кімнің пікірі теріс. Сонымен қатар, олар сенімді бұл формасы мүлдем қажет емес. Бұған қарама-қарсы, олар бекітеді, бұл нысаны болуы мүмкін тым қымбат көп балалы және кедей отбасы. Бұл қоспаларды нысаны айырады оқушы білдіру мүмкіндігін өз даралық киімде. Әрбір бала құқығы бар білдіруге, өз даралық ретінде оған көрсетілген. Нысаны өз ойын білдіру еркіндігін шектейді. Екінші жағынан сенімдімін шарасы нысандары", - дейді біз, ең алдымен, келді оқуға.
Қазақ халқымен бірге жасап келе жатқан, тамаша салт-дәстүріміздің ішіне кіретін сөз өнерінің бірі – бата. Бұл дәстүр Шығыс халқында, соның ішінде қазақтарда кеңінен тараған. Бата беру – жақсы тілек тілеп, адал ниетті білдіру. Ақ бата адамға рухани қуат, күш сыйлайды да, халық жақсылққа сеніп, шаттық, ынтымақ, береке болады деп ырымдайды. Бата қандай жағдайда берілмесін адамды кісілікке, имандылыққа, мейірімділікке тәрбиелейді. Бата беруді дәстүрге айналдырған ата-бабамыз «жаңбырмен жер көгерер, батамен ел көгерер» деп кейінгі ұрпаққа ықылас білдіріп, тілек тілеуді ұмытпаған. Әдетте, бата беру ауылдың үлкендерінің, қадірлі қариялардың, атақты батырлардың, ақындарының, би-шешендерінің, ақсақалдарының, жолы үлкен адамдардың, құдайы қонақтың үлесіне тиген.
Қазақтың қызы – қастерлі, аяулы жаратылыс. Шырайлы жүзіне шуақ тұнған қазақ қызының ғасырдан ғасырға жеткен қадірлі, кәусар образы болатын. Әйгілі Мұхтар Әуезовтер «Адамдық негізі – әйел» деп мақала жазғанда осындай ардақты жандар үшін шырылдады. Жүсіпбек жазатын қорғансыз Ақбілек, Бейімбат жазатын шарасыз Күлпан, Ғабит Мүсіреповтің ел анасы Ұлпаны, Әбдіжәміл Нұрпейісовтің қайшылықты Ақбаласы, Ақанды ынтық еткен Ақтоты мен Біржанға арман болған Ләйлім шырақ, кешегі Жұматай жырлап өткен қол жетпес Ләйлә – бәрі де қазақ қызының, қазақ анасының сан қилы қасиеттерінің бір-бір жарқын көрінісі еді. Заман құбылды, қоғам ауысты, қазақ қызының болмысы мен бітімі де өзгеріске ұшырай бастады. Бұрынғы биязы да кербез, көрікті де мінезді сұлулардың орнына бетпақтықты батырлық деп түсінетін, сөз тиді екен деп ауызға келгенді ақтара салатын келте ақылды бикештер келді.