35. Максим Зверевтің «Мен қалай жазушы болдым?» мәтінін тү elin оқы.
1903 жылы мен сегізде едім. Әкем: «Баламды көктемгі
аңшылыққа апараме, дегенде шешемнің көзі шарасынан
шықты. Сонда қос ат жеккен арбаның лайсаң батпаққа
күпшегінен кіріп келе жатқанын ұмытпаппын. Табиғатпен
қоян-қолтық келгеніме
тасыған су жиегіндегі көгалда
қарсы алған таңым жадымда өшпестей болып қалыпты.
Үйге келген соң жаңағы сапарымды жазгым келді. Үлкен
сызықты дәптерге түңғыш рет әңгіме жазып, океме кор.
сеттім. Менің емле қателерімді көргенде,
\ жаздыгүні
окем жағасын ұстап, қызыл қарындашпен
көзілдірік
түзете бастады.
Арада бірнеше жыл өтті. Жаздыгүні тал
түсте иісі аңқыған пішен маясының төбесіне шықтым,
Түс-тұстан қүстар сайрайды. «Өз көзіммен көргенімді жаз.
сам қайтеді» деген құштарлық ерiкке қоймады. Бір оші.
ріп, бір жаздым. Қате қаптап жүр екен. Қателерімді түзеп,
жазганымды одемілеп көшірдім. Содан кейін әкеме кор.
сеттім. Ол кісі оқып шықты да, көзілдірігінің үстінен маган
таңдана қарады.
Мен ғалым-зоолог болсам да, «Жазсам-ау!» деген құмар-
лығым бесеңдеген жоқ. Бүгін, міне, балалар, менің табиғат
жайында жазған 120 кітабым бар.
Менің кішкентай оқырмандарым, оқудан, үйренуден
не стеу керек
саган матыннын тугелин окы депты озн окып айтп бер апайына
Объяснение: