Почему родителей нужно уважать и любить, несмотря ни на что? ответ на эти вопросы могут дать те люди, которые сами успели стать родителями для своих детей. Именно маме и папе мы должны быть благодарны за возможность жить. Если бы не они, то не было бы и нас. Как много сил, здоровья, желания нужно для того, чтобы выносить и родить ребенка! А сколько жизни, денег и сил забирают первые годы, пока ребенок находится в младенческом возрасте. Родители всегда ставят на первое место своих детей. Себе они могут в чем-то отказать ради радости деток. И именно за это их нужно уважать.
Любые родители достойны внимания и любви со стороны своих детей. Без любви и уважения им становится одиноко, невыносимо грустно. Родителей нельзя бросать и тем более предавать. Они могут этого не пережить. Всегда нужно помнить о маме и папе, предлагать им свою Не забывать звонить родителям. Ведь самое важное и главное, что у них есть, это мы - их дети.
Нет ничего дороже и роднее, чем родители. Все, что у нас есть, это благодаря их воспитанию и заботе. Всегда нужно стараться уделить время своим родителям. Не забывать им звонить и В детстве нужно стараться не создавать родителям проблем. В старшем возрасте нужно баловать маму и папу, дарить им тепло.
Источник: Сочинение Любовь и уважение к родителям
Төле Әлібекұлы (1663 – 1756) – қазақтың қоғам қайраткері, шешен, Ұлы жүздің бас биі, Қазыбек, Айтеке бидің қолдауымен үш жүзге төбе би болып сайланған. Артында "бүтін билікке Төле би жеткен" деген сөз қалған тарихи тұлға. "Жеті жарғыны" жасаушылардың бірі. Әлібекұлы Төле бидің атасы Құдайберді би Есім хан мен Тұрсын хан егесі кезінде Есім ханды қолдаған (Қазыбек бек Тауасарұлының "Түп-тұқияннан өзіме дейін" кітабынан). Яғни Есім хан тұсындағы, халық аузында "Есім ханның ескі жолы" атанып кеткен қазақ халқының заңдар жинағын құрастыруға қатысқан билердің бірі деп айтуға толық негіз бар. Өз заманында Қазақ хандығының тұтастығы үшін күрескен қайраткер! Төле би өз халқының шешендік-поэтикалық өнерінің дәстүрлерін жастайынан бойына сіңіріп өскен, зерделі, сауатты адам болған. 15-20 жасынан билердің бас қосқан жиналысына қатысып, өзінің әділдігі мен шешендік өнері арқасында таныла бастайды. Төле бидің даналығы, шешендік тапқыр сөздері, мақал-мәтел, нақылдары ел арасына мол таралған.
«Көргенімді айтайын ба, әлде естігенімді айтайын ба?». Бұл сөз біздің бала кезімізде – суреті өшіріліп, сұлбасы ғана есте қалған сонау бір мың да тоғыз жүз қырқыншы жылдардың ішінде жиі айтылатын. «Көргеніңді айтсаң – көз алдыңнан өткізгеніңді айтқаның. Естігеніңді айтсаң, арасында қоспасы да жүретіні хақ. Ендеше, көргеніңді айт», деп түйіп тастайтын сонда ауыл үлкендері. Ол кезде көрген мен естігеннің арасы жер мен көктей деп ойлайтынбыз. Қазір бұл екеуінің бірінен бірінің айырмашылығы болмай кетті ғой. Көргеніңді естисің, естігеніңді көресің. Тіпті, көріп отырып естисің, естіп отырып көресің. Заман сондай. Өзгерген, кемеліне келіп толысқан заманның қуаты, құдіреті солай. Қазіргі технологияның, техникалық алға ұмтылыстың ең басында осы өзіміз білетін теледидардың тұрғаны анық. Өйткені, жаһанда не боп жатқанын лезде естисің. Және де теледидар жоқтан бар жасайды. Өнерпаз еместі өнерлі қып көрсетеді. Қазақша айтқанда, ерінбегенді етікші, ұялмағанды әнші қылады. Әнші дегеннен шығады, біздің қазақ әнмен егіз жаратылған халық. Абайша айтсақ, дүние есігін әнмен ашып, жер қойнына әнмен кіру пешенемізге жазылған елміз. Күлсек, әнмен сақ-сақ күліп, жыласақ, әндетіп жылаған елміз. Тіршілігіміздің бар тынысы, бар тармақ-тарауы әнмен астасып жатады. Әнсіз өмір жоқ. Содан да ғой, өмірімізді ажарландыру үшін телеарналар неше түрлі жоспарлар жасап, жаңа жобаларды ойлап тауып жатады. «Қымызхана», «Алтыбақан», «Ұят болмасын»... сияқты жобалар. Бәрі де әнмен өрнектеліп, әнмен өріліп жатады. Тіпті, қазір ән араласпайтын, килікпейтін жер жоқ. Мұның өзі бір жағынан әннің қадірін түсіріп, құнын кемітіп бара жатқан сияқты. Бертінде ғана бақилық болып кеткен атақты әншіміз Роза Бағланованың, осыдан тоғыз-он жыл бұрын болуы керек, теледидар тілшісіне берген бір сұхбатында қазіргі ән айтатындар туралы «тыртаңдаған әншілер» деп осы күнгі талғамсыз әріптестерін бір қағытып өткені бар еді. Заманымыздың бұлбұл әншісі Бибігүл Төлегенова да осы биыл қазіргі әншілерді әнші деп емес, «ән орындаушы» деп бағалайтынын ашып айтқанын өз құлағымызбен естідік. Мұны неге айтып отырмыз? Әннің қадірін түсіріп алмайық деген оймен айтып отырмыз. Қазақ әнмен өсіп, әнімен асқақтаған ел. Бірақ «әннің де естісі бар, есері бар» деп оны бағалай да білген халық. Сонда әннің естісі қандай болуы керек? Есті ән ұйықтап жатқан жүректі оятады, жүрек қылын тербеп, адамға неше түрлі ой салады. Есті ән адамды қанаттандырады, жүрегін ізгілікке бөлейді. Жақсы әннің әсерімен қуатыңа қуат қосып, өзгеше бір рахат күй кешер кезің болады. Жақсы әннен өзіңше бір сыр тыңдап, ләззат табасың. Жақсы ән айтып тұрған әншіні өзіңе жақын тартып, оны ерекше жақсы көріп кеткеніңді байқамай да қаласың. Ән көңілді ғана ажарландырып қоймай, адам мен адамды жақындатады, адам абыройын биіктетіп, атын асқақтатады. Ән арқылы бірін-бірі танып, ән арқылы достасып кеткен адамдар қаншама, ән арқылы біріне-бірі ғашық болып, табысып жатқандар да аз емес. Соның бәрі ән құдіретінің арқасы деу керек. Ән көптің күш қосып бірігуінен туатын жалпылама өнер емес, жеке тұлғалардың ілуде біреуіне ғана қонатын жалқы өнер, дара қасиет. Сондықтан ән қасиетін ұға білген арғы ата-бабаларымыз әншілерді жеке-жеке бағалап, әр әншінің дарынын жеке-жеке тани білген. Әр әншінің өз биігі, өзіндік ән айту ерекшелігі болатынын таныған. Аспанға өрлетіп, асқақтата салуына қарап Біржанның, бабымен қалықтатып, сыңғырлай шыққан сұлу
Қолданылған материалдарға міндетті түрде www.egemen.kz сайтына гиперсілтеме берілуі тиіс / Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на egemen.kz: https://egemen.kz/article/13214-an-turaly-oylansaq
© egemen.kz